Raak (2006)
Regie: Hanro Smitsman | 10 minuten | korte film | Acteurs: Nino van der Loe, Camilla Siegertsz, Juda Goslinga, Jelka van Houten, Leon Voorberg
Een vrouw heeft ruzie met haar man, die haar uitscheldt en vervolgens vertrekt. Het zoontje van de vrouw is hierbij aanwezig, en de moeder valt hard tegen hem uit. Na de ruzie gaat het jongetje in een agressieve bui de deur uit. Tijdens het fietsen trapt hij tegen autospiegels als de eigenaar van een van de auto’s kwaad naar buiten stormt en onevenredig boos wordt op de jongen. Die man had een ogenblik daarvoor in een café zijn liefde verklaard aan de serveerster, die hem helaas niet beantwoordde. Het jongetje fietst weg en staat in een bushalte tegen een steentje te schoppen. Ondertussen heeft de moeder van de jongen zich na de breuk met haar man opgeknapt en is naar buiten gegaan. Ze komt de man van het café tegen en stapt bij hem in de auto. Dan gooit de man een doosje (wat eigenlijk voor de serveerster bedoeld was) het raam uit, dat, zonder dat hij of de vrouw er erg in heeft, tegen het hoofd van het jongetje aankomt. Die denkt dat het een opzettelijke actie was en zint op wraak..
Deze film toont de cyclus van oorzaak en gevolg en betoogt dat iedere actie een reactie uitlokt en oorzaak en gevolg daarom belangrijke aspecten van het leven zijn. Elke harde of kwetsende opmerking, die door de uitdeler snel vergeten lijkt te zijn, zal op een later moment zijn tol eisen, wat leidt tot een uitbarsting die net iets erger is dan de eerste. Deze bezorgt de ontvangende partij weer onrust en zal bij deze persoon op den duur weer tot een nieuwe aanvaring leiden. Hierin is wraak voor vele situaties een drijfveer. Toeval speelt ook een belangrijke rol in de film, en in die zin doet het verhaal in de verte denken aan ‘Amores Perros’, waarin ook het leven van drie hoofdpersonen ’toevallig’ met elkaar verbonden wordt. En ook hier spelen oorzaak en gevolg grote rollen: in beide films zijn het bijna twee extra hoofdrolspelers.
Door de gruwelijke climax krijgt de film ook iets moralistisch met zich mee: kwaad met kwaad bestrijden werkt niet, geweld lost niets op en iedere klap komt twee keer zo hard weer terug. Gelukkig ligt deze boodschap er niet al te dik bovenop, maar maakt het wel genoeg indruk om even over na te blijven denken. Ook de herhalingen van dezelfde scènes vanuit verschillende perspectieven (zoals in ‘Pulp Fiction’) werken goed en houden de aandacht van de kijker er goed bij. Het originele onderwerp en dito aanpak van vertellen maken, samen met de geloofwaardige acteerprestatie van de drie belangrijkste personages deze korte film de moeite waard.
Ruby Sanders