The Pale Horse (1997)
Regie: Charles Beeson | 102 minuten | thriller, misdaad | Acteurs: Colin Buchanan, Jayne Ashbourne, Hermione Norris, Leslie Phillips, Michael Byrne, Jean Marsh, Ruth Madoc, Andy Serkis, Trevor Byfield, Tim Potter, Louise Jameson, Catherine Holman, Richard O’Callaghan, Anna Livia Ryan, Maggie Shevlin, Brett Fancy, Geoffrey Beevers, Wendy Nottingham, Tricia Thorns, Johanna Kirby, Kieran Cunningham, Martin Oldfield, Martin Milman, Sam Bond, Steve Weston, Martin Kennedy
Matige televisiefilm naar de gelijkmatige roman van Agatha Christie uit 1961, waarvan de titel is afgeleid van het “vaalgroene paard” dat omschreven wordt in het Bijbelboek Openbaringen. Christie heeft zich bij het schrijven van het boek laten inspireren door de destijds zeer populaire werken van schrijver Dennis Wheatley, waarin het bovennatuurlijke een grote rol speelt.
De televisiefilm volgt in grote lijnen de plot van het boek, maar verandert een aantal namen, details en plotwendingen. Ook wordt er één belangrijk personage geschrapt, de amateurdetective en schrijfster Ariadne Oliver. Zij dook in Christies boeken meestal op aan de zijde van Hercule Poirot, maar ‘The Pale Horse’ was de enige keer dat ze zelfstandig optrad. Helaas heeft ze de filmversie niet gehaald en worden haar acties aan anderen toebedeeld.
Het plot is zelfs voor Christies begrippen wel enigszins vergezocht, maar dat heeft vooral te maken met het heksenthema. Het is niet moeilijk om de connectie met het toneelstuk ‘Macbeth’ van William Shakespeare te herkennen: de drie heksen die in beide werken voorkomen, vormt een niet te missen verwijzing, laat staan de toneeluitvoering waar de film mee opent en uitgerekend één van de scènes met de Macbeth heksen wordt gespeeld. Afgezien van de suggestie van kwade machten die mogelijk verantwoordelijk zouden zijn voor de mysterieuze sterfgevallen, zijn er maar weinig andere logische verklaringen voor de moorden – en dat maakt dat de kijker de uiteindelijke oplossing wellicht niet van mijlenver zien aankomen, maar toch wel ruim voor het einde van de film. Dit maakt de film wel minder interessant en spannend.
Colin Buchanan speelt zijn eerste hoofdrol als de onfortuinlijke kunstenaar Mark Easterbrook. Als hij bij een teleurstellende voorstelling van ‘Macbeth’ eerder weggaat, ontdekt hij dat zijn motor is omgegooid. Dan treft hij de stervende pastoor Patrick Gorman aan, die hem nog een lijstje met namen in de hand drukt. Gorman had die op zijn beurt weer gekregen van Mrs. Davies, die hij kort daarvoor de laatste sacramenten had toegediend. Op het moment dat Mark het bebloede papier van de pastoor aanpakt, komt het publiek uit het theater te voorschijn en bevindt hij zich in een compromitterende positie. Uiteraard denkt de politie onmiddellijk dat hij de dader is en inspecteur Lejeune (Trevor Byfield) lijkt zich bij voorbaat al te verheugen op Marks arrestatie. Andy Serkis speelt zich hier in de kijker als Lejeune’s nuchtere assistent, sergeant Corrigan, een paar jaar voor zijn doorbraak als Sméagol/Gollum in de ‘The Lord of the Rings’ films.
Mark krijgt hulp van Kate Mercer (Jayne Ashbourne), die wil weten wat er precies met haar vriendin Tilly is gebeurd. Beide hoofdrolspelers spelen hun rol vrij flets, wat echter niet gezegd kan worden van Michael Byrne als de door polio aan een rolstoel gekluisterde dorpsrijkaard Mr. Venables. Byrne heeft een interessante carrière opgebouwd, waarin hij zowel als schurk (bijvoorbeeld als nazi in ‘Indiana Jones and the Last Crusade’) als Shakespeariaans acteur uit de voeten kan. Deze ervaring komt hem hier goed van pas, als hij mogelijk betrokken lijkt te zijn bij het mysterie, al worden zijn talenten haast schandalig onderbenut.
‘The Pale Horse’ loopt danig mank: enerzijds door een standaard moordmysterie onhandig te combineren met horrorelementen (toegegeven, dat komt ook uit het bronmateriaal) en anderzijds door de rommelige uitvoering. Op geen enkele manier wordt de situering in de jaren zestig uitgebuit of op een positieve manier gebruikt, waardoor het makkelijker en goedkoper was geweest om het gewoon in de tegenwoordige tijd te laten plaatsvinden. Mogelijk speelt ook de onervarenheid van regisseur Charles Beeson de productie parten, aangezien hij hiervoor alleen verantwoordelijkheid had voor afleveringen van televisieseries. Uiteindelijk is de film zeker geen hoogvlieger. Jammer, want er had veel meer ingezeten.
Hans Geurts