Anvers (2009)

Regie: Martijn Maria Smits | 40 minuten | drama, korte film | Acteurs: Thomas Ryckewaert, Daphné Verhelst, Voss Ryckewaert-Verhelst, Ron Cornet, Katelijne Damen, Marc Moens, Reinhilde Decleir, Karolien De Beck, Bart Vanbuel, Lucas van Overbeeke    

Kijk, een happy end zit er sowieso niet in, dus in dat opzicht weet ‘Anvers’ niet te verrassen. De vraag is alleen hoe diep de twee zullen gaan: gaan ze uit elkaar, en zo ja, met hoeveel kleerscheuren komen ze er van af, of blijven ze toch bij elkaar? Martin en Jasmijn zijn een stel dat sowieso weinig bij elkaar lijkt te passen, zelfs wanneer ze een goedgevulde buidel zouden hebben, kun je je hen niet voorstellen als gelukkig koppel. Van communiceren hebben de twee in ieder geval geen kaas gegeten, maar ze weten wel dat dàt is wat er aan schort.

Wat knap is van Martijn Maria Smits (1977), die niet alleen het scenario van ‘Anvers’ schreef, maar ook de regie deed, is dat de sympathie van de kijker niet speciaal bij een van de twee kemphanen komt te liggen. Je gaat ver in Jasmijns gevoelens mee, omdat zij wél een baan heeft en zich om zoontje Voss bekommert. Logisch dat ze dan boos wordt als ze erachter komt dat manlief zich helemaal niet in heeft geschreven als werkzoekende. Maar wanneer Martin vervolgens haar tik fysiek beantwoordt, en zij bij die ruzie helemaal doordraait laat je die gevoelens van begrip varen (helemaal als zij haar zoontje – in tegenstelling tot Martin – lijkt te vergeten). Hoezo mag hij haar niet slaan: zij begon toch? Natuurlijk is geweld niet goed te keuren binnen welke relatie dan ook, maar het spreekwoord ‘waar twee vechten, hebben twee schuld’ gaat hier ook op. Martin biedt in deze ruzie al vrij direct zijn verontschuldigingen aan en lijkt een poging te doen te willen praten. maar Jasmijn is dan nog te hysterisch. En ondanks dat je niet anders kunt dan Martins handelingen afkeuren, wanneer hij de boel kort en klein slaat in zijn oude appartement, omdat hij niet uit kan staan dat de nieuwe bewoners wel alles voor elkaar lijken te hebben, en je hem het liefst een schop onder zijn onvolwassen achterste zou geven, hoop je voor beide personen dat het toch nog in orde komt: als ze maar met elkaar kunnen praten over hun gevoelens, dan moet het toch goed komen?

Even lijkt het de goede kant op te gaan, en zie je iets van de “oude” Jasmijn en Martin terug (terwijl je die nooit gekend hebt), wanneer ze tijdens een weekendje weg op een parkeerplaats met water stoeien, maar het einde is even onverrassend als onvermijdelijk. Thomas Ryckewaert (Martin) en Daphné Verhelst (Jasmijn), in België bekend als het theaterduo Wolff,  zijn aan elkaar gewaagd en goed op elkaar ingespeeld. Ze slagen er in een heel realistisch en neerslachtig kijkje te gunnen in het leven van een stel geliefden waarvan je je afvraagt of het ooit nog goedkomt, maar het antwoord eigenlijk al weet.

‘Anvers’ is gemaakt in het kader van One Night Stand, waarin jonge filmmakers de kans krijgen hun talent te showcasen. De film is geslaagd door het sterke acteerspel en de documentaireachtige beelden. De camera zit de acteurs dicht op de huid en dit veroorzaakt een ongemakkelijk gevoel bij de kijker. ’t Is fijn dat het “maar een film” is, maar aangrijpend als je bedenkt dat er op talloze plekken – alleen al in jouw woonplaats – soortgelijke situaties zijn.

Monica Meijer