Blessed (2004)

Regie: Simon Fellows | 98 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Heather Graham, James Purefoy, Fionnula Flanagan, Alan McKenna, Michael J. Reynolds, Debora Weston, Stella Stevens, Andy Serkis, David Hemmings, Star Lynden-Bell, Tess Lynden-Bell, Paul Grossman, Michele Gentille

Je kunt je afvragen of je gezegend bent na het zien van ‘Blessed’. De poging tot horrorfilm verzandt al ras in een tafereel dat rustig voortkabbelt. Je kunt de afwas doen, je kunt de schuur eens opruimen of je kunt kijken naar ‘Blessed’: geen van de opties zal een blijvende herinnering opleveren.

Één van de beginselen voor een goede horrorfilm is de aanwezigheid van spanning, liefst veel spanning. In ‘Blessed’ ontbreekt het basiselement. Slechts een plotseling in je gezicht opdoemende hond zorgt voor wat nattigheid in de handpalmen. Regisseur Simon Fellows put opzichtig inspiratie uit klassiekers van het horrorgenre, zoals Richard Donner’s ‘The Omen’ en Roman Polanski’s ‘Rosemary’s Baby’. De inspiratie is prima, maar de uitwerking in geen enkele verhouding.

Het idee van de geboorte van de antichrist in onze huidige tijd is niet bepaald nieuw. Met het gekozen uitgangspunt valt het niet mee om de kijker te verrassen of, moeilijker nog, te boeien. ‘Blessed’ voegt helemaal niets toe aan hetgeen de gemiddelde kijker al weet of het moet zijn dat het niet om één maar om twee verrotte kinderen gaat. Een vrouw wil dolgraag een kindje, maar het lukt niet. Een op het oog aardige dokter weet wel een plek waar de droom van het stel verwezenlijkt kan worden. Is de kliniek waar de kunstmatige bevruchting plaats vindt wel zo koosjer? Enfin, de film sleept zich voort van de ene naar de andere open deur.

Een idioot met een zwarte capuchon maakt de zwangere vrouw het leven zuur. Hij verschijnt, bij voorkeur, op drukke plekken, zoals het winkelcentrum van het plaatsje Lakeview waar het gelukkige stel naar toe is verhuisd. Waarom Samantha (Heather Graham) niemand van de honderden mensen om haar heen aanklampt of schreeuwt om hulp, maar juist de mensenmassa uit gaat in de richting van onze vriend met capuchon zal altijd wel een mysterie blijven.

Daarnaast mag een priester niet ontbreken in een verhaal over satanskinderen. In ‘Blessed’ verschijnt een Italiaanse prediker met een, overigens, puik Frans accent. De priester (Andy Serkis) geeft als enige wat kleur aan het bleke verhaal. Het zal niet verbazen dat hij niet naar Lakeview is gekomen om te waterskiën. Nee, hij wil de zwangere vrouw waarschuwen voor het kwaad en het gevecht met Lucifer zelf aangaan. Klinkt het bekend in de oren?

‘Blessed’ is een voorbeeld van het gezegde dertien in een dozijn. Alles dat je verwacht, gebeurt daadwerkelijk in Fellows’ speelfilm. Verrassingen of een originele plotwending ontbreken gewoonweg. Slechts het einde, met de twee duivelse kinderen die zich profileren op een verjaardagspartijtje, verraadt wat ‘Blessed’ had kunnen zijn. Je kunt je laten inspireren door de schoonheid van hoofdrolspeelster Graham, maar of het genoeg is om de gehele film te doorstaan?

Robbert Bitter