BloodRayne: The Third Reich (2010)

Regie: Uwe Boll | 76 minuten | actie, horror, thriller, komedie, avontuur, fantasie | Acteurs: Natassia Malthe, Clint Howard, Michael Paré, Brendan Fletcher, Annett Culp, Willam Belli, Natalia Guslistaya, Steffen Mennekes, Nik Goldman, Fabrice Colson, Goran Manic, Petar Bencic

Een derde ‘Bloodrayne’. Wie zit daar nu eigenlijk op te wachten? Niemand toch, want de voorgangers waren ook niet bepaald de moeite waard. Veelfilmer Uwe Boll denkt daar anders over en vuurt een derde deel op deze nietsvermoedende wereld af. Clint Howard is na Boll waarschijnlijk de enige mens op aarde die op deze rolprent zat te wachten, want nu mag de acterende broer van regisseur Ron Howard weer eindelijk eens aan de bak in een volslagen overbodige film. Hoezee!

‘Bloodrayne – The Third Reich’ blijft dichtbij de origine van het personage. Rayne maakte haar debuut in een gameserie. ‘Bloodrayne’ was een horrorspel voor de Playstation 2 waarin je als vampier hordes Nazi’s af mocht maken met twee vlijmscherpe messen. In de vorige films rond de roodharige furie was geen Duitse soldaat te bekennen (deel een speelde zich af in de Middeleeuwen en deel twee vond plaats in het Wilde Westen), maar nu dus wel. De fan heeft er dus lang op moeten wachten, maar de bijtgrage heldin is nu eindelijk echt op haar plek. Helaas maakt een setting of locatie geen film.

Afijn, het verhaal gaat als volgt: Rayne (de Noorse Natassia Malthe) vecht tegen Nazi’s. De Duitse Nazileider Ekart Brandt (Paré) wil Hitler met vampierbloed injecteren om hem vrijwel onkwetsbaar te maken. Rayne, zelf half mens half vampier (dhampir voor intimi), wil daar een staakje voor steken. Ze krijgt hulp van een Partizanenleider (Fletcher). Brandt krijgt dan weer assistentie van een gestoorde dokter (Howard).

‘Bloodrayne – The Third Reich’ is een overbodige film. Het is lange tijd mode geweest om elke film van Uwe Boll de grond in te boren. Vaak terecht, maar een paar keer was het ook zeuren om het zeuren. Toegegeven de gameverfilmingen van de Duitse regisseur zijn uiterst treurig. ‘House of the Dead’ en ‘Alone in the Dark’ waren barslecht en ook de eerste ‘Bloodrayne’ was een cinematografische marteling. Naast deze gameverfilmingen kwam Boll ook met sterke films op de proppen. ‘Rampage’, ‘Auschwitz’ en ‘Tunnelrats’ waren grimmige, snoeiharde films die ook echt wat te vertellen hadden over een wereld in crisistijd. Verpakt in een nihilistische geschenkverpakking weliswaar, maar toch.

Helaas kan Boll niet alleen de films maken die hij zelf graag wil. Dus vandaar staat er weer een zwik gameverfilmingen op stapel. Deze films doen het goed in de dvd-verkoop. Onbegrijpelijk, want ondanks het gegeven dat ‘Bloodrayne – The Third Reich’ een stuk beter en professioneler in elkaar zit dan Bolls eerdere films, is dit opnieuw een goedkope B-film die krampachtig probeert te shockeren en amuseren. Zo kun je een portie (overbodige en klinische) lesboseks verwachten en is de combinatie van Nazi’s, vampieren en prostituees gewoon te ranzig voor woorden.

De grootste makke van deze onzin is dat de makers zichzelf zo serieus nemen. De film wordt humorloos verteld. Alleen Howard lijkt te weten waarin hij terecht is gekomen. De kale cultacteur zet zijn rol als Nazi-dokter zo dik aan dat het lachwekkend wordt. Zijn geschmier is bij vlagen irritant, maar wel altijd passend. Howard heeft er overduidelijk lol in. De rest van de cast acteert houterig. Malthe’s troef is haar decolleté en haar niet-preutse aard. Het is overduidelijk dat ze daarom is gecast, want acteren kan ze niet. De gevechtsscènes zien er knullig uit, het bloed komt uit de computer en de stunts zijn goedkoop en lamlendig. Dit is een moetje. Howard lijkt de enige te zijn die er echt plezier in heeft.

‘Bloodrayne – The Third Reich’ is slecht, maar niet slecht genoeg om leuk te zijn. Jammer. Met (iets meer) zelfspot en meer camp-acteurs had dit best een vermakelijke ‘guilty pleasure’ kunnen zijn. Nu is het gewoon een saaie, steriele B-film.

Frank v.d. Ven