Born Innocent (1974)

Regie: Donald Wrye | 98 minuten | drama | Acteurs: Linda Blair, Joanna Miles, Kim Hunter, Richard Jaeckel, Allyn Ann McLerie, Mary Murphy, Janit Baldwin, Nora Heflin, Tina Andrews, Mitch Vogel, Sandra Ego

De tv-film ‘Born Innocent’ is een film over kinderen en hoe ze beïnvloed worden door ouders en hun omgeving. Sterk aan ‘Innocent’ is het verhaal waarop de film is gebaseerd, hoewel de film als geheel teveel pretenties heeft. We zien een jonge Chris Parker (Linda Blair) – een puber die klem zit tussen verschillende kwaden – die in een harde omgeving belandt van een tuchthuis, waar ze eigenlijk niet hoort. Samen met de vrouw die in haar gelooft (Joanna Miles), krijgt ze langzaam aan weer hoop op een betere toekomst, maar door een aantal nare gebeurtenissen leidt alles tot een cynische conclusie. De ontwikkeling van de personages van Blair en Miles is best goed, maar de film probeert in dik anderhalf uur de halve wereldproblematiek bij wijze van spreken op te lossen. Er zijn, kortom, teveel pretenties die de film niet waarmaakt.

Daarnaast is Blair is een uitstekend voorbeeld van een actrice die je je herinnert van één grote rol. Een jaar voor ‘Innocent’ liepen sommige mensen al kotsend de bioscoop uit toen ze haar zagen in de rol van het bezeten tienermeisje Regan, in William Friedkin’s ‘The Exorcist’ (1973). Blair probeerde het daarna wel in andere rollen, zoals in de rampenfilm ‘Airport 1975’, maar bleef steken in bijrollen of hoofdrollen in minder bekende films. Nu kwam ze er in ‘Exorcist’ al niet geweldig goed vanaf, maar in ‘Innocent’ gaat het niet veel beter: haar vader (Richard Jaeckel in een goede rol) slaat haar uit frustratie over zijn slechte huwelijk en op de meisjesschool wordt ze op brute wijze ‘ontgroend’ door haar vrouwelijke lotgenoten: een grove verkrachtingsscène!

Zoals vaker bij films uit dit tijdsgewricht, is de toon van de film uiterst serieus; er is weinig of geen ruimte voor kwinkslagen of afleiding om het algemene beeld van het verhaal draaglijk te maken. Nee, we zien de jonge Chris, die weliswaar haar best doet om goed met haar situatie om te gaan, steeds verder afglijden naar het niveau van de meiden die al langer in een uitzichtloze situatie verkeren en alle hoop op verbetering hebben opgegeven. De beminnelijke Miles, als de sociaal gedreven maatschappelijk werker van Chris, probeert middels één-op-één-gesprekken Chris uit de ellende te krijgen. Miles doet het goed, maar haar personage is wat aan de naïeve en moralistische kant. Ondanks de goedbedoelde pogingen van haar en de mooie vriendschap tussen Chris en een zwangere vriendin, blijft het een grauwe film waar weinig ruimte is voor licht of hoop.

De situatie van de jonge meiden in ‘Innocent’ lijkt veel op die van de jongens in de Britse gevangenisfilm ‘Scum’, uit 1979. In beide films maken we op realistische wijze kennis met het harde leven in gevangenschap, waar het recht van de sterkste geldt. Daarnaast is er in beide films sprake van een aantal tragische gebeurtenissen (dood, verkrachting), die het algemene beeld alleen maar grimmiger maken. Nee, erg veel vertrouwen in de opvang van jonge kinderen (in dit geval meisjes) krijg je niet na het zien van ‘Innocent’.

Al met al is ‘Innocent’ een redelijke televisiefilm over het gecompliceerde leven van een pubermeisje dat gewend raakt aan haar ellendige omgeving. Er zijn goede rollen van Blair en Miles en de intenties van de filmmaker zijn goed, maar de uitvoering laat soms te wensen over. De film doet soms goedkoop aan, door de gebrekkige cameravoering, en nogal moralistisch en het einde stemt niet bijster positief.

Robbert Bitter