Jack Brooks: Monster Slayer (2007)

Regie: Jon Knautz | 90 minuten | actie, horror, komedie | Acteurs: Trevor Matthews, Robert Englund, Rachel Skarsten, James A. Woods, Daniel Kash, Ashley Bryant, Stefanie Drummond, Meghanne Kessels, David Fox, Meg Charette, Kristyn Butcher, Andrew Butcher, Simon Rainville, Matthew Stefiuk, Austin Macdonald, Evan Gilchrist, Dean Hawes, John Ross, Victor Fodor, Ariel Waller, Brennan Delaney, Valerie Casault, Rick Bramucci, Chad Harber, Patrick Henry, Derrick Damon Reeve, Pascal Petardi, Norman Mikeal Berketa, Steve Stransman, Christina Sauvé, Melinda Gilhen, Jason Deline, Mercedes Papalia, Tommie-Amber Pirie

‘Jack Brooks: Monster Slayer’ is een amusante over the top horrorkomedie, die zichzelf nergens serieus neemt en daardoor anderhalf uur aan eenvoudig vermaak biedt. Hoewel de film na een spetterend begin, waarin Jacks ouders en zusje door een kruising tussen een weerwolf en een trol onder zijn ogen aan stukken gereten worden, nogal de tijd neemt om op gang te komen, zul je je nauwelijks vervelen. Jack Brooks (Trevor Matthews) heeft problemen om zijn emoties onder controle te houden. En geef hem eens ongelijk! Met zo’n irritante veeleisende vriendin (Rachel Skarsten), een onbevredigend baantje als loodgieter, zijn saaie lessen scheikunde op een avondschool en niet te vergeten zijn jeugdtrauma zouden meer mensen flippen. Jack wil wel graag van zijn woedeaanvallen af, maar hoe? De suggesties die zijn psychiater doet (yoga, thai-chi, tot tien tellen) zijn nogal lachwekkend en Jacks reactie daarop zijn dan ook begrijpelijk. Gelukkig voor Jack komt er iets op zijn pad waarbij hij zijn agressie goed kan gebruiken.

Jacks scheikundeleraar Crowley vraagt Jacks hulp bij een waterleidingprobleem. Hij heeft onlangs een oud huis gekocht en is het langzamerhand aan het opknappen. Jack heeft een onderdeel nodig en bestelt deze bij een ijzerhandel, waar Howard, een oude winkelbediende die zo dement is als een deur, hem de geschiedenis van Crowleys huis uit de doeken doet. Ondertussen heeft Crowley aan den lijve ondervonden wat er aan de hand is met de leidingen in zijn nieuwe onderkomen en is hij bezeten door een eeuwenoude geest. Hierdoor transformeert hij al gauw in een hongerig monster, dat letterlijk alles eet wat maar eetbaar is. Robert Englund, die bij horrorliefhebbers geen introductie behoeft, vertolkt op bijzonder leuze wijze de rol van professor Crowley. Hij leeft zich ontzettend uit in zijn vertolking, mag dankzij het lollige scenario zich volledig te buiten gaan aan alles wat volgens de etiquette verboden is aan tafelmanieren.

De titel ‘Jack Brooks: Monster Slayer’ doet vermoeden dat Jack gedurende het gros van de film aan het slayen van monsters is, maar dat is niet het geval. Het duurt even voor er monsters zijn en dus loopt Jack eerst nog met gefrustreerde woedegevoelens rond. Dit kan voor sommige kijkers een teleurstelling zijn. Wat de film wel in petto heeft voor het betere hak- en slachtwerk op het scherm verschijnt is een aantal confrontaties met Jacks vriendin, die absoluut de prijs van girlfriend from hell in de wacht sleept, enkele van Jacks medeklasgenoten, verhandelingen met zijn psychiater (die erg komisch zijn) en de scènes met Robert Englund, die zoals gezegd een nogal merkwaardige persoonsverandering doormaakt.

Perfect is de film absoluut niet. Het hele loodgietersverhaal lijkt er namelijk met de haren bijgesleept en had evengoed vervangen kunnen worden door een normaal bezoekje van Jack aan Crowley. De achtergrondinformatie die Jack van Howard krijgt, is ook meer voor het publiek bedoeld om het verhaal te begrijpen dan dat Jack deze kennis in praktijk brengt. Dat neemt niet weg dat ‘Jack Brooks: Monster Slayer’ een hele plezierige film is, lekker campy en retrogevoelens oproepend. Eng of spannend is het nergens, grappig des te meer.

Monica Meijer