Kabuli Kid (2009)
Regie: Barmak Akram | 97 minuten | drama | Acteurs: Hadji Gul, Valéry Schatz, Amélie Glenn, Mohammad Chafi Sahel, Helena Alam, Messi Gul, Saleha Khan Gul, Rohina Gul, Mariam Hakimi
Khaled moppert wat af in zijn gele aftandse taxi waarmee hij door de stoffige verkeersdrukte van Kabul snort. Het is zijn bron van inkomsten waarmee hij vrouw en kinderen probeert te onderhouden. Veel brengt het allemaal niet op maar op de één of andere manier lijkt hij tevreden. Het is alleszins beter dan onder het bewind van de Taliban, mompelt hij bij zichzelf wanneer hij een bouwwerf passeert. Nu klinkt er tenminste muziek in de auto. De taxichauffeur weigert aanvankelijk een vrouw in boerka met een baby op de arm. Onder het traditionele kledingstuk zou zich zomaar een zelfmoordterrorist kunnen verbergen. Uiteindelijk stemt hij toe. Bij het instappen vangt hij een glimp op van haar enkels. Wanneer de vrouw uitstapt laat ze haar baby achter op de achterbank. Voor Khaled het sein om de achtervolging in te zetten maar het mag niet baten. Een andere klant merkt op dat baby’s niet zomaar achtergelaten worden. Khaled zit met de handen in het haar: zijn enige aanknopingspunt is een geboortevlek op de voeten van de onbekende vrouw.
De speurtocht van de huisvader staat centraal. Maar regisseur Barmak Akram gebruikt dit om commentaar te leveren op de toestand in Kabul en heel Afghanistan. Verwacht geen zwaar op de hand liggende metaforen of afstompende symboliek. De regisseur hanteert kleine speldenprikjes en bijtende humor is hem ook niet vreemd. De bewaker van het politiebureau mokt over de batterijen van een wekkerradio. Waarop Khaled droog repliceert: “In dit land werkt niets nog”. Of wanneer de brave man voor het rood licht staat, het enige van Kabul dat nog functioneert. Het meest pijnlijk hilarische moment is dat wanneer de taxichauffeur gewapende controleposten passeert met het wachtwoord Kalashnikov. Voor de kijker is het zaak om aandachtig te volgen en rond te kijken. Want het geluid van overvliegende helicopters en de vele stukgeschoten gebouwen vertellen ook een verhaal.
Verwacht geen spectaculaire dingen. ‘Kabuli Kid’ is een kabbelend kreekje dat uiteindelijk nergens naartoe gaat. Maar Akram geeft een authentieke kijk op een onbekende cultuur. We zien hoe de inwoners van Kabul, slechts in het bezit van de meest elementaire levensmiddelen, proberen te overleven. Deze kennismaking ligt zwaar op de maag maar het zal misschien ook wel de enige manier zijn om iets te weten te komen over deze geteisterde mensen. Want een toeristische trekpleister zal deze stad waarschijnlijk nooit worden. Khaled, duidelijk uit het juiste hout gesneden, staat symbool voor de Afghaan die er gewoon het beste van probeert te maken.
De montage en de beelden ogen een beetje oubollig maar daarover muggenziften zou ‘Kabuli Kid’ onrecht aandoen. In een land dat in puin ligt zullen de productiemiddelen ook wel navenant zijn. Een dikke pluim aan de cast en regisseur dat ze dit beekje hebben doen stromen. Hopelijk treedt ze buiten haar oevers en worden er veel kijkers overstroomt met de positieve boodschap die hier toch aanwezig is.
Niet twijfelen, al was het maar om de Afghaanse bevolking een steuntje te geven. Veel zullen ze er wel niet aan hebben, maar toch…
Jochem Geelen
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 27 augustus 2009