Lewis & Clark & George (1997)

Regie: Rod McCall | 82 minuten | komedie, misdaad, thriller | Acteurs: Rose McGowan, Dan Gunther, Brian Taylor, Salvator Xuereb, Art LaFleur, James Brolin, Jerry Gardner, Richard Butterfield, Sally Jackson, Suzanne Mari, Tamara Clatterbuck, Holly Riddle, E.E. Bell, Paul Bartel, Aki Aleong

Voordat Rose McGowan haar imago als extravagante gothische filmster – dankzij een verloving met Marilyn Manson en een van de hoofdrollen in de tv-serie ‘Charmed’ – goed en wel had gevestigd, speelde zij al fatale vrouwen in enkele slecht ontvangen films. De film ‘Jawbreaker’ (1999) is ondergewaardeerd, de combinatie van humor, dood en high school wordt daarin eens niet op een ‘splasher’-manier aangepakt, maar met een vileine suikerzoetheid. Een goede aanpak van een ‘fout’ genre film, waarin Rose geheel op haar plaats is als überbitch. ‘Lewis & Clark & George’ is daarentegen een slechte aanpak van een over het algemeen meer gewaardeerd genre film. Het is namelijk een film in de stijl van Quentin Tarantino: veel onzinnig geweld, gestoorde criminelen, auto’s, Amerikaanse woestijnvlaktes en een gevaarlijke vrouw. Regisseur Rod McCall – die geen enkele kwaliteitsfilm heeft afgeleverd – dacht vast na het zien van ‘Natural Born Killers’ (1994) dat hij zoiets ook moest kunnen. Helaas grijpt Rod daar een aantal meters te hoog.

Zonder goede basis, namelijk een goed plot, is het lastig maar zeker niet onmogelijk om nog iets van een film te maken. Nou is de plot van ‘Lewis & Clark & George’ tamelijk onzinnig (twee ontsnapte criminelen die elkaars tegengestelden zijn zoeken een goudmijn en vinden een doofstomme babe die gevaarlijker blijkt dan ze denken), maar juist in die onzinnigheid had McCall de extremen op kunnen zoeken en iets hilarisch af kunnen leveren. Hij blijft echter steken in een paar absurditeiten die net een grijns kunnen opwekken (een cowboypriester, een vrouw wiens auto gestolen wordt terwijl in de aanhangwagen haar dode moeder ligt), maar integreert dat nogal geforceerd in de plotstructuur. Met typische slide guitar-muziekjes en met geijkte ‘extreme’ camera-perspectieven (helemaal van boven, helemaal van beneden, dicht op het gezicht) en rode filters probeert hij de sfeer erin te houden, maar het blijft amateuristisch aandoen. Dit komt niet in de laatste plaats door de slechte acteerprestaties van Dan Gunther als Clark, een personage dat misschien ook wel te eendimensionaal is om echt leven in de kunnen blazen. Salvator Xuereb redt zich net als psychopaat en Rose McGowan speelt de rol die ze gewend is te spelen, alleen deze keer met een minimum aan woorden.

Bij slechte films is het altijd de vraag of ze slecht genoeg zijn om weer leuk te worden, of ze cult-potentie hebben. Nou heeft ‘Lewis & Clark & George’ een paar van die bizarre elementen die het voor de liefhebbers van de criminele roadtrip de moeite waard kunnen laten zijn (zoals de dialoog: -“you shot me!” -“no shit, I hate cops” -“but I’m a mailman”). Maar écht slecht is ‘Lewis & Clark & George’ nou ook weer niet. Het is het gewoon net niet. Rod McCall wil graag maar heeft te weinig talent en budget in huis (gehaald) om het waar te maken.

Emy Koopman