New Year’s Eve (2011)

Regie: Garry Marshall | 118 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Robert De Niro, Ashton Kutcher, Katherine Heigl, Sara Paxton, Carla Gugino, Sarah Jessica Parker, Abigail Breslin, Jessica Biel, Sofía Vergara, Josh Duhamel, Zac Efron, Michelle Pfeiffer, Alyssa Milano, Lea Michele, Hilary Swank

Het toch al overtrokken Oudejaarsfeest krijgt in Hollywoodproductie ‘New Year’s Eve’ een prominente hoofdrol: als je tussen de regels doorleest, is het inluiden van het nieuwe jaar zo ongeveer hét belangrijkste moment van het jaar en móet je tijdens het aftellen van ‘tien’ naar ‘nul’ wel in de nabijheid zijn van de mensen om wie je het meest geeft. En dan het liefst op een hip feest, waar de champagne rijkelijk vloeit en de muziek te hard staat om je danspartner te kunnen verstaan. Of op Times Square in New York natuurlijk, waar zich ‘s ochtends vroeg al mensen verzamelen om maar verzekerd te zijn van een plekje om de beroemde bal te zien vallen op het moment suprême.

Met ‘New Year’s Eve’ volgt regisseur Garry Marshall (‘Pretty Woman’) het door hem in voorloper ‘Valentine’s Day’ beproefde recept van de mozaïekfilm. Hoewel die film niet op heel veel bijval kon rekenen, werd alles – nou ja, bijna alles – uit de kast getrokken om van ‘New Year’s Eve’ een succes te maken. Op een bekende naam meer of minder werd in ieder geval niet gekeken, wat ervoor zorgt dat er een waslijst aan vertrouwde gezichten voorbijkomt, zelfs in de allerkleinste rollen. In de film worden talloze personages geïntroduceerd, die om de zoveel minuten weer even in beeld komen om een paar zinnetjes te zeggen. Zo loodst het scenario, dat grofweg negen verhaallijnen omvat, ons door de laatste dag van het jaar in New York.

Jammer genoeg slaagt scenarioschrijfster Katherine Fugate, wiens eerdere wapenfeit het al eerder genoemde ‘Valentine’s Day’ is, en tienerromkom ‘The Prince & Me’ (plus deel twee), er nergens in de kijker maar iets om de verhalen en de karakters te laten geven. Een verhaallijn of drie minder had wellicht gescheeld, dan was er meer ruimte geweest om het publiek te laten wennen aan de personages, en ze wellicht wat meer achtergrond te geven. Nu blijven het eendimensionale figuren, die alleen obligate dialogen voeren en uiterst voorspelbare of soms gewoonweg belachelijke handelingen verrichten. Het effect hiervan is dat ‘New Year’s Eve’ bijna nergens weet te verrassen, laat staan het hart van de kijker te verwarmen (zoals het vergelijkbare ‘Love Actually’ wel doet). Je zult je lachspieren op een andere manier moeten trainen, want bij het kijken van ‘New Year’s Eve’ blijven ze in de ruststand.

Hoe indrukwekkend de namen van de meewerkende acteurs en actrices op papier ook mogen lijken, ‘New Year’s Eve’ bewijst dat je met een klinkende ensemblecast nog geen goede film maakt. Dat betekent niet dat er slecht geacteerd wordt, het bronmateriaal geeft hen gewoonweg niet de kans er iets van te maken. Michelle Pfeiffer is hierop overigens een uitzondering, haar vertolking van de grijze muis die nu eindelijk eens wil leven heeft nog iets memorabels, al is de geloofwaardigheid van het verhaallijntje waarin zij speelt dan weer ver te zoeken. ‘New Year’s Eve’ is geforceerd en ongeïnspireerd. Laat je niet misleiden door de krenten in deze oliebol, want zelfs zij weten van de flauwe, kleffe hap geen smakelijke traktatie te maken.

Monica Meijer

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 8 december 2011
DVD- en blu-ray-release: 23 mei 2012