The Breakfast Club (1985)
Regie: John Hughes | 97 minuten | drama, komedie | Acteurs: Emilio Estevez, Molly Ringwald, Judd Nelson, Anthony Michael Hall, Ally Sheedy, Paul Gleason, John Kapelos, Ron Dean, Tim Gamble, Mercedes Hall, Mary Christian, Perry Crawford, Fran Gargano
Tegenwoordig moet je het als boze puber doen met emo muziek waarin muzikanten het oh zo tragische bestaan van rebelse tieners bezingen. In de jaren 90 werd teenage angst geportretteerd door de suïcidale Kurt Cobain. Voor het uitbreken van de nineties was er John Hughes, een regisseur die een hele carrière rechtvaardigde met zijn onnavolgbare puberfilms. Misschien wel de meest belangrijke film uit zijn oeuvre was ‘The Breakfast Club’ uit 1985. En tot op de dag van vandaag is die rolprent nog steeds even relevant en tijdloos.
In ‘The Breakfast Club’ maak je kennis met een stel middelbare scholieren. Het vijftal bestaat uit totaal uitlopende types. Zo is er de sportman (Estevez), het populaire meisje (Ringwald), de rebel (Nelson), de nerd (Hall) en de outcast (Sheedy). De club komt met elkaar in contact als ze gedwongen zijn om een zaterdag na te blijven op school. Op het eerste gezicht hebben de kids niets met elkaar gemeen. Maar als ze elkaar uiteindelijk beter leren kennen zien ze de overeenkomsten: in plaats van vreemden zijn ze elkaars gelijken.
Hughes heeft een portret geschetst van een stel tieners dat worstelt met het leven. Ongeacht hun afkomst en opvoeding hebben de kinderen elk hun eigen problemen. Elk typje in deze film heeft bepaalde issues. Uiteraard wordt de nerd gepest en heeft de rebel een moeilijke jeugd achter de rug, maar Hughes gaat dieper. Onder elk probleem zit een ander dilemma verborgen. Door met clichématige types te werken worden vrijwel alle problemen waarmee pubers te maken hebben belicht. Hoewel niet ieder personage even goed uit de verf komt en sommige issues een beetje vergezocht lijken, weet de film toch te overtuigen. Met name door de frisse acteurs die hun personage respectvol neerzetten. Vooral Nelson is erg goed op dreef als de rebelse jongen met een moeilijke jeugd. Nelson zet deze John neer als een irritante etter met een grote bek. Je mag hem al meteen niet, maar gaandeweg borrelen de emoties op en kun je de houding van John wel begrijpen. Hall is dan weer erg overtuigend als nerdy jongen met een naargeestige gedachtegang.
Over de gehele linie genomen zijn alle acteurs gewoon goed. Nu moet je geen karakteracteurs in moeilijke rollen verwachten, maar qua acteerwerk valt er niets aan te merken op ‘The Breakfast Club’. Typische tienerproblemen worden op een heldere manier in beeld gebracht zonder het te romantiseren of belachelijk te maken. ‘The Breakfast Club’ is een geweldige film voor iedereen die flink gepuberd heeft of van plan is dat ooit te gaan doen. Hoewel de muziek en het uiterlijk van deze typisch jaren 80 film behoorlijk gedateerd zijn, is de impact van deze productie er niet minder om geworden.
‘The Breakfast Club’ is een tijdloze film die belangrijke zaken waar jonge mensen mee worstelen op smaakvolle wijze in beeld brengt. Als drama wordt de film nooit te zwaar dankzij de goed gedoseerde humor.
Frank v.d. Ven
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 22 augustus 1995