The Dilemma (2011)

Regie: Ron Howard | 111 minuten | drama, komedie | Acteurs: Vince Vaughn, Kevin James, Winona Ryder, Channing Tatum, Jennifer Connelly, Queen Latifah, Talulah Riley, Chelcie Ross, Heidi Johanningmeier, Amy Morton, Rebecca Spence, Debbi Burns, January Stern, Grace Rex

Een klassiek dilemma: wat doe je als je ontdekt dat de partner van je beste vriend(in) vreemd gaat? Vertellen of verzwijgen? Eerlijk zijn en daarmee zowel een huwelijk als een vriendschap op het spel zetten? Of oneerlijk zijn, en het risico lopen dat alles alsnog uitkomt, inclusief jouw kennis van de waarheid? De Amerikaanse komedie ‘The Dilemma’ draait twee uur lang om deze vragen, waarbij de focus is gericht op de vriendschap tussen collega’s en buddy’s Ronny en Nick.

Ondanks dat het dilemma zelf al eeuwenoud is, valt de film in een subgenre dat in de 21e eeuw een grote populariteit kent: de Bromance. Denk ‘I Love You Man’, denk ‘Wedding Crashers.’ Met de keuze voor een Bromance toont oudgediende Ron Howard (‘Cocoon’, ‘A Beautiful Mind’, ‘Frost/Nixon’) dat hij nog helemaal van deze tijd is. Helaas heeft hij een belangrijk kenmerk van het genre over het hoofd gezien. In moderne Bromance-films is niet mannenvriendschap het belangrijkste thema, maar volwassen worden. Bromances gaan over volwassen mannen die zich gedragen als pubers, totdat het leven hen tot de orde roept. In dat puberale universum stelt het niet veel voor als de man een keer een prostituee bezoekt, of als de vrouw haar tennisleraar vergast op een lapdance.

De hoofdpersonen in ‘The Dilemma’ zijn volwassen dertigers, met volwassen banen en volwassen relaties. In dat universum betekent vreemdgaan het einde van een huwelijk. Met dit op het spel, zit het komische het dramatische hopeloos in de weg. Omdat het drama te duister is en te realistisch, wordt de humor wrang en slaat uiteindelijk dood. Slapstickachtig geweld, in een echte komedie geen enkel probleem, is in deze dramatische setting naargeestig en ongepast.

Het maakt ‘The Dilemma’ niet meteen tot een mislukking. Het acteren is prima (Vaughn, James) en zolang het drama niet op scherp staat werkt de humor. Chicago blijkt opnieuw een sfeervolle filmstad en de score is goed te genieten. Al herken je ook in de muziekkeuze het tweeslachtige van deze film: luister maar naar ‘She’s Long Gone’ (The Black Keys) en ‘Chelsea Dagger’ (The Fratellis). Goede nummers, waardeloze combinatie.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 3 februari 2011