Treevenge (2008)
Regie: Jason Eisener | 16 minuten | horror, komedie, korte film | Acteurs: Mike Cleven, Sarah Dunsworth, Zoë Dunsworth, Lex Gigeroff, Glen Matthews, Alexander Rosborough, Kristin Slaney, Jonathan Torrens
Deze korte ‘Treevenge’ van regisseur Jason Eisener begint kalm en vredig met beelden van bossen met talrijke dennenbomen, met een gepast sfeervol en rustgevend muziekje ter begeleiding. Niets dat de rust kan verstoren lijkt het. Maar dat verandert snel wanneer een groep houthakkers met bijlen en kettingzagen komt aanzetten om voor de komende kerstperiode kerstbomen te vergaren. En de bomen worden hard aangepakt. Ze worden omgehakt, er wordt op ze ingeslagen, getrapt, sommige worden in de fik gezet, ze worden bij hun familieleden weggehaald, in een hotsende en schokkende vrachtwagen gezet om als een stuk vee te koop aangeboden te worden. En moeten wanneer ze worden opgetuigd ook nog allerlei vernederende en ongewenste intimiteiten ondergaan. Met als weinig hoopgevend vooruitzicht na de kerstdagen op de brandstapel te eindigen.
Het is een martelgang waarvan we uitgebreid getuige zijn. We horen de kreten van pijn die er van de bomen uitgaan en worden deelgenoot van hun radeloosheid en bezorgdheid om hun familie wanneer ze in hun bomentaal met elkaar praten. En zich vragen stellen waar dit toch allemaal voor nodig is. Want met de kerstgedachte zijn ze onbekend. En als ze dat wel waren is het niet zo vreemd dat, gezien het lot dat ze te wachten staat, de gedachte aan kerstmis niet bepaald een welbehagen in hen zou opwekken. Integendeel, de bomen hebben er genoeg van en besluiten overeenkomstig de veelzeggende titel van deze ‘Treevenge’ wraak te nemen op wat hen allemaal is aangedaan. Van de ene op de andere seconde, met alleen een veelbetekenend en onheilspellend licht gegrom van een van hen als voorteken, slaan de kerstbomen toe. En ze nemen hun menselijke slachtoffers op een nooit vermoede manier te grazen. Voordeel daarbij is dat ze opeens uiterst beweeglijk zijn en ja, het is dan toch ook wel handig als je zoveel takken hebt die je allemaal als arm kunt gebruiken. En als doelwit is zo’n tak met allemaal scherpe dennennaalden bepaald geen pretje. Iets waar hun slachtoffers snel achter komen als de bomen er op los gaan. Volwassenen, kinderen, baby’s, huiskatten… zonder aanzien van personen of dieren maken de bomen genadeloos hun slachtoffers af. Op de meest bloederige manieren wel te verstaan en het zijn daarmee ook leuke speciale effecten die voorbijkomen. Uitploppende ogen, in lichaamsopeningen gestoken en elders weer tevoorschijn komende takken, een boom die met hakkende bedoelingen zelf eens even een bijl ter hand neemt, hoofden die aan gort worden gestampt…. bij deze en aanverwante taferelen staat de camera er ook pal bovenop, reden waarom de liefhebbers van dit soort taferelen er hun lol weer mee op kunnen.
Desondanks wordt het nergens eng. De hele opzet van het verhaal en de ontwikkelingen vallen ook geen seconde serieus te nemen. Te beginnen met het gedrag dat de houthakkers vanaf het begin af aan vertonen. Dit kan wellicht als een eerbetoon aan of een satire ten opzichte van het slashergenre aangemerkt worden wanneer ze als wellustige gekken triomfantelijk en schreeuwend en krijsend de bomen te lijf gaan. Volkomen ongeloofwaardig in alle maniakale trekken die ze vertonen, maar daardoor wel des te grappiger. Hiermee wordt direct ook de satirisch-humoristische insteek van deze ‘Treevenge’ duidelijk. En waarom ook de wraaknemingen van de bomen in termen van horror geen enkel ijzingwekkend effect hebben. Geslaagde en leuke speciale effecten en in serieuze slasherfilms ongetwijfeld de nodige huiver oproepend, maar hier door alle overtrokkenheid eveneens in aanzienlijke mate de lachlust opwekkend. Leuk acteerwerk van de kerstbomen. Overtuigend, identificerend en medeleven oproepend in alle radeloosheid en frustratie en in alle begrijpelijke en even overtuigende wraaklust die daarna doorbreekt. Aardig werk ook van de menselijke acteurs, al zullen hun filmpersonages niet veel sympathie oproepen – niet dat het er veel toe doet overigens – door hoe ze met de bomen omgaan. Wel komt niet iedereen, net als de schijnbaar geestelijk gestoorde houthakkers, altijd even geloofwaardig over. Dit is overigens ook precies de bedoeling van de makers geweest. Alle lof voor de manier waarop ze geportretteerd worden. Evenzo bij de afstraffing die de gillende dorpsbewoners ondergaan en de angst en paniek die daarbij van hen afstraalt. Het draagt bij aan de humor die voortdurend in deze ‘Treevenge’ aanwezig is en het mede tot een geslaagde mix van horror en komedie maakt.
Voor degenen die wel openstaan voor een dergelijk onzinnig humor-horror georiënteerde film slaagt regisseur Eisener prima in zijn opzet. ‘Treevenge’ maakt duidelijk dat ook aan het geduld van kerstbomen eens een einde komt en het wellicht raadzaam is om eens aan een boomlievender behandeling te gaan denken. Want uit de afsluitende beelden blijkt dat er weleens sombere kersttijden kunnen aanbreken als de wraaklust van de bomen bij lange na nog niet uitgewoed is…
Frans Buitendijk