Wakker in een boze droom (2013)

Regie: Peter Lataster, Petra Lataster-Czisch | 110 minuten | documentaire

Het is de nachtmerrie van iedere vrouw, zelfs als man weet je dat. Het knobbeltje in de borst, de arts, het onderzoek, de hoop, de diagnose. Pakt de diagnose verkeerd uit, dan volgt een nieuw traject, met nieuw onderzoek, operatie, radiotherapie, chemotherapie en in het beste geval de lange weg naar volledig herstel. Wie over deze ellende een documentaire maakt, mag die gerust ‘Wakker in een boze droom’ noemen. Want dat is het.

‘Wakker in een boze droom’ neemt ons mee met drie vrouwen die de diagnose borstkanker krijgen. We volgen een jonge kapster, moeder van twee, die hoopt op een borstbesparende operatie en een succesvolle chemokuur. We zien een vrouw van middelbare leeftijd die een onvermijdelijke borstamputatie moet accepteren. En er is een 59-jarige bij wie onverwacht de tumor is teruggekomen.

Het regisseursechtpaar Peter en Petra Lataster zit de personages dicht op de huid, waarbij de geportretteerden zich volledig openstellen voor het duo. De camera registreert, een enkele keer begeleid door commentaar van de vrouwen. We maken het hele traject mee, zowel in het ziekenhuis als thuis en op vakantie. Omdat de uitgangssituatie voor ieder van de drie verschilt, bestrijkt de film de volledige breedte van het ziekteproces. Daarbij gaat de documentaire vooral over de emotionele achtbaan waarin de vrouwen terechtkomen, veel minder over de medische aspecten van de ziekte.

Onvermijdelijk levert dit een intense kijkervaring op, maar minder deprimerend dan je zou verwachten. Wat de film vooral laat zien, is dat er tegenover de ontwrichtende kracht van de ziekte, de enorme mentale veerkracht van de vrouwen staat én de emotionele troost van partners, vrienden en collega’s. De liefde van echtgenoten, die hun eigen sores en angsten ondergeschikt maken. De warmte van collega’s, aanwezig wanneer ze nodig zijn.

Wie kijkt naar ‘Wakker in een boze droom’ ziet de mens als het sociale schepsel dat hij zelfs in deze hypergeïndividualiseerde wereld nog altijd is. Het schepsel dat in tijden van crisis hulp en aandacht krijgt zonder daarom te vragen. Het maakt deze documentaire nog geen feelgood movie, maar ontroerend en troostend is het allemaal wel. Ondanks die ellendige ziekte.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 9 januari 2014