7 Days to Live (2000)

Regie: Sebastian Niemann | 96 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Nick Brimble, Zdenek Maryska, Rich Gold, Renee Ackermann, Chris Barnes, Amanda Plummer, Sean Pertwee, Gina Bellman, Sean Chapman, Cástka Frantisek, John Michael Higgins, Eddie Cooper, Julian Curry, Dave Hill, Amanda Walker, Olga Schmidtova, Simon Happ

Wanneer je een film beoordeelt binnen het genre zijn er andere criteria die gelden. Bij een horrorfilm is het verhaal wat minder belangrijk dan de spanning die wordt opgebouwd en dat zal voor de makers van ‘7 Days to Live’ een opluchting zijn geweest. De film is opgebouwd uit losse scènes die een echte samenhang missen. Bovendien is iedere scène onder te verdelen in twee categorieën, clichés en plotgaten. Het beste cliché is het stelletje dat na de tragische dood van hun zoon naar een afgelegen (en eng) huis vertrekt om de rust op te zoeken aangezien manlief een schrijver is. Het grootste plotgat is de wonderbaarlijke tijdsprongen die kunnen worden gemaakt. Iemand kan het vervallen spookhuis verlaten, naar de stad rijden, eten en gaan slapen, vervolgens terug rijden naar het huis en er achter komen dat het pas vijf minuten later is. Maar goed, alles wordt vergeven aangezien het een horrorfilm betreft.

Ook wat minder belangrijk zijn de acteerprestaties die worden geleverd. Amanda Plummer (‘Pulp Fiction’, ‘The Prophecy’, ‘Ken Park’) en Sean Pertwee (‘Dog Soldiers’, ‘Event Horizon’, ‘Soldier’) zullen veel kijkers bekend voorkomen. Plummer kan best goed schreeuwen en Pertwee heeft een aardig enge blik tot zijn beschikking. De personages waar ze aan zijn verbonden zijn echter te oppervlakkig om meer mee te kunnen. Martin (Sean Pertwee) veranderd van het ene op het andere moment van een lieve echtgenoot tot een psychopaat (en weer terug) in een mislukte ‘The Shining’ imitatie. Ellen (Amanda Plummer) is vooral bang van alles wat om haar heen gebeurd maar blijft lekker slapen in het donkere huis naast haar doorgedraaide echtgenoot.

Het verhaal is slecht, evenals de personages en de acteurs. De hamvraag blijft natuurlijk, is de film spannend. Nee, op een sporadisch schrikmoment na is alles te voorspelbaar om in de buurt te komen van kippenvel. En daarmee blijft er geen enkele reden over waarom je jezelf deze martelling van 97 minuten aan zou doen.

Alex van Wankum