Class of 1984 (1982)

Regie: Mark L. Lester | 98 minuten | actie, misdaad | Acteurs: Perry King, Merrie Lynn Ross, Timothy Van Patten, Roddy McDowall, Stefan Arngrim, Michael J. Fox, Keith Knight, Lisa Langois, Neil Clifford, Al Waxman, Erin Flannery, David Gardner, Steve Pernie, Robert Reece, Joseph Kelly, Elva Mai Hoover, Vincent Abbatino, Evan Green, Linda Sorenson, Claude Rae, Jack Lea, Tracy Kinsella, Helena Quinton, Don Buchsbaum, Darlene Burlie, Michelle Kolman, Roy T. Anderson

‘Class of 1984’ geeft een onheilspellend toekomstbeeld van een school waar wapenbezit, geweld, sex en drugs het dagelijks beeld bepalen. In dat opzicht loopt de film vooruit op een werkelijkheid die daarna steeds reëler gestalte zou krijgen en in latere films als ‘The Substitute’, ‘The Principal’ en ‘Dangerous Minds’ als verontrustend maatschappelijk thema zou fungeren.

Het geweld leunt duidelijk op het geweld zoals dat in straatbendefilms uit die periode te zien was. Denk daarbij vooral aan ‘The Warriors’, ‘Assault on Precinct 13’ en ‘The Wanderers’. Het gaat er vanaf het begin af aan behoorlijk gewelddadig en enigszins ongeloofwaardig aan toe. De leerlingen moeten eerst langs metaaldetectors maar iemand met een vlindermes is de bewakers net iets te snel af en dus laten ze hem maar lopen. Doordat Norris ook nog eens tegengewerkt wordt door de directie van de school krijgt zijn strijd tegen de bende steeds meer het karakter van een ‘vigilante on a lonely crusade’. Een soort ‘Death Wish’ maar dan op een High School. Regisseur Mark L. Lester (‘Commando’, ‘Showdown in Little Tokyo’) gaat net als in de Bronson-sequels nogal ongecompliceerd om met het uittekenen van de verhoudingen tussen goed en slecht. De Bad Guy is Peter Stegman (Timothy Van Patten), die de muzieklessen van Norris terroriseert. Tijdens een hoog opgelopen ruzie kruipt hij echter achter de piano en blijkt hij tot grote verbazing een zeer getalenteerde pianospeler te zijn. Daarmee vertoont hij ontegenzeggelijk veel paradoxale trekjes van de geniale sadist ‘Alex’ uit ‘A Clockwork Orange’. Iets teveel eigenlijk.

De bendeleden van Stegman kunnen worden getypeerd als ‘New Wave-Punkers’ en voldoen precies aan het clichébeeld dat in die jaren in de Amerikaanse cinema van ze werd gemaakt. De onschuldige leerlingen zijn weer net iets te braaf. We zien een heel jonge Michael J Fox als braafste jongetje van de klas. De acteerprestaties zijn verder weinig indrukwekkend. Norris wordt gespeeld door TV-acteur Perry King en is in deze rol inwisselbaar voor elke kleurloze soapacteur naar keuze. Roddy McDowall probeert een sterk staaltje acteergeweld weg te geven als doorgedraaide biologieleraar, maar ook die pogingen zijn gedoemd te verdwijnen in de annalen van de geschiedenis der overacting.

‘Class of 1984’ ontleent zijn cultstatus uiteindelijk dan ook niet zozeer aan het doorwrochte pessimistische toekomstbeeld (denk aan ‘Bowling for Columbine’) maar juist eerder aan het goedkope doch sfeervolle B-filmachtige jaren tachtig gehalte. De score wordt verzorgd door Lalo Schifrin die eerder de bombastische score verzorgde voor de serie ‘Mission Impossible’ en voor jaren zeventig klassiekers als ‘Dirty Harry’, ‘THX 1138’ en ‘Telefon’. De titelsong ‘I Am the Future’ wordt gezongen door Alice Cooper die als relikwie van de kitscherige punkrock in dit festijn voor de jaren tachtig adepten geheel op zijn plaats is.

Jeroen Poldermans

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 november 1982