Dance Flick (2009)

Regie: Damien Dante Wayans | 83 minuten | actie, komedie | Acteurs: Shoshana Bush, Damon Wayans Jr., Essence Atkins, Affion Crockett, Luis Dalmasy Jr., Chris Elliott, Christina Murphy, David Alan Grier, Amy Sedaris, Kim Wayans, Lauren Bowles, Brennan Hillard, George Gore II, Chelsea Makela, Ross Thomas, Shawn Wayans, Marlon Wayans, Sufe Bradshaw, Yves Lola St. Vil, Kevin Knotts, Ellia English, Craig Wayans, Keenen Ivory Wayans

Laten we het eens over genreparodieën hebben.

Hoewel het misschien eenvoudig lijkt, is het parodiëren van een genre een vak apart. Een maker moet de conventies en eigenaardigheden van een genre volledig leren kennen en die vervolgens omdraaien, in een malle context plaatsen of dodelijk serieus navolgen. Minstens zo belangrijk is dat de grappen scherp en origineel zijn. Wie het ene genre te kakken zet, kan niet in zijn eigen genre (komedie) tekortschieten. Wat een maker ook niet moet doen, is andere komedies parodiëren. Een genre dat van zichzelf al niet serieus is, heeft geen verdere relativering nodig.

Waarom deze oeverloze inleiding? Omdat hij aangeeft waarom de nieuwste komedie van de gebroeders Wayans zo onthutsend zwak is. Hoewel ‘Dance Flick’ zich afficheert als parodie op het dansgenre, heeft het maar weinig van doen met een echte parodie. Bekende filmscènes worden nagespeeld, opgeleukt met een grap die niets met het genre heeft te maken. Een danser springt naar links en laat een scheet, hij springt naar rechts en gilt als een meisje, hij springt omlaag en zakt door de vloer, hij springt omhoog en keert niet meer terug. Alle grappen zijn terug te voeren op deze vier categorieën (vulgair, nichterig, overdone, absurd) zodat de toch al flauwe humor na verloop van tijd erg voorspelbaar wordt. Bovendien zijn sommige grappen bijzonder lomp en komen andere verdacht bekend voor.

Wat bevreemdt bij deze komedie is dat het dansgenre niet het enige is dat de broers ‘parodiëren’. We zien musicals (‘Hair Spray’, ‘Dream Girls’), actiefilms (‘Cat Woman’) en arthouse films (‘Black Snake Moan’). Helaas zijn de Wayans zo snugger om ook een paar komedies op de hak te nemen (‘Little Miss Sunshine’, ‘Super Bad’), die in hun eerste minuut van meer humor getuigen dat deze in 90 minuten.

Met ‘Dance Flick’ laat de Wayansclan zich van zijn allerbelabberdste kant zien. Dit is geen parodie, geen komedie, nauwelijks een film. En nog beroerd geacteerd ook. De enige geslaagde grap is dat je moet betalen om deze film te kunnen zien. Bij het verlaten van de bioscoop kun je de familie Wayans in de verte horen lachen.

Henny Wouters

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 24 september 2009