Dark River (2017)

Recensie Dark River CinemagazineRegie: Clio Barnard | 89 minuten | drama | Acteurs: Ruth Wilson, Jonah Russell, Paul Robertson, Sean Bean, Una McNulty, Esme Creed-Miles, Aiden McCullough, Olivia Brennan, Mark Stanley, Joe Dempsie, Mike NOble, Steve Garti, Dean Andrews, Kenton Foster, Jake Hayward

‘Dark River’ is een film over terugkeren naar waar je vandaan komt, niet zozeer omdat je ervoor kiest maar omdat de omstandigheden erom vragen. Dertiger Alice (Wilson) is de ouderlijke schapenboerderij in Yorkshire ontvlucht en keert na 15 jaar terug om die voort te zetten na vaders overlijden. ‘So far, so good’. Nou, niet zo goed. Regisseur Barnard probeert ons via getormenteerde gelaatsuitdrukkingen duidelijk te maken dat het niet alleen de dood is die Alice kwelt.

Een impressionistische sequentie van natuurbeelden onthult een adequaat filmmaker die opbouwt, zonder veel moeite te doen voor een plottechnische spanningsboog overigens. Barnard kiest een naturalistische beeldtaal: het ruimen van dieren, het villen van een konijn. De dagelijkse zaken van het boerenbestaan, die duidelijk maken dat wordt verwezen naar sterkere krachten dan de menselijke wil: die van (natuur-)geweld en noodlot.

Sommigen zien dit vanuit filosofisch perspectief als een hogere orde. Je zou ook kunnen zeggen dat de schapenboerin in haar relatie met de menselijke wereld beperkte emotionele vermogens aan de dag legt. Wanneer Alice bij broer Joe (Stanley; het enige andere uitgewerkte karakter) informeert naar het overlijden van vader, is het enige dat zij vraagt: ‘Did he suffer?’ In bed alleen huilt zij neurotisch.

Zelf opgegroeid in Yorkshire, weigert Barnard te kiezen voor de kijker – ook een keuze. Het landschap is dat van ‘James Herriot’, maar dan onder hoogspanning. De onderhuidse elektriciteit van een geheim. Een geheim dat een tweeslachtige relatie onthult met de vader, en voortzetting vindt in een conflict met de onbeholpen Joe over de formele opvolging.

Nog voor halfweg vraag je je af hoe het verder moet, al is het enige dat je meer weet bekend uit de synopsis. Een filmmaker moet altijd rekening houden met spoilers; desondanks mag een film zijn dramatische spanning niet verliezen, en dat lukt slechts ten dele. Het blijft worstelen met een onderstroom, waarbij de geconcentreerde Wilson (‘Jane Eyre’) net niet kopje onder gaat.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 23 juli 2020
DVD-release: 19 november 2020