Pinocchio (2019)

Recensie Pinocchio CinemagazineRegie: Matteo Garrone | 125 minuten | fantasie | Acteurs: Federico Ielapi, Roberto Benigni, Rocco Papaleo, Massimo Ceccherini, Marine Vacth, Gigi Proietti, Alida Baldari Calabria, Alessio Di Domenicantonio, Maria Pia Timo, Davide Marotta, Paolo Graziosi

Geppetto (Roberto Benigni) is een arme timmerman die nauwelijks geld heeft om te kunnen eten. Als hij bij toeval op een reizend circus stuit dat met houten poppen werkt, heeft hij ineens een idee voor een nieuw project. Hij weet een bijzonder mooi stuk hout te bemachtigen en begint er zelf een houten pop uit te hakken, die hij Pinocchio noemt. Wanneer Pinocchio (Federico Ielapi) plotseling tot leven komt, is Geppetto dolblij om een echte jongen te hebben. Pinocchio heeft zelf echter andere plannen en in plaats van als een brave jongen naar school te gaan, rent hij weg. Dit is het begin van een wild avontuur door Italië, waarin allerlei kleurrijke personages Pinocchio’s pad zullen kruisen.

Pinokkio is na bijna 150 jaar nog altijd een zeer geliefd personage. Naast het kinderboek ‘De avonturen van Pinokkio’ uit 1883 en de klassieke Disney-film ‘Pinokkio’ uit 1940, blijft het verhaal over de houten pop allerlei nieuwe interpretaties voortzetten. Beroemde regisseurs als Guillermo del Toro en Robert Zemeckis hebben zo ook hun zinnen gezet op hun eigen filmische versies van het verhaal, die respectievelijk in 2021 en 2022 zullen gaan verschijnen.

Nu is het echter eerst de beurt aan regisseur Matteo Garrone (‘Tale of Tales’) om ons zijn Pinokkio-film te geven. De regisseur heeft ervoor gekozen om een trouwe adaptatie van het oorspronkelijke boek te maken. Dit is zonder meer gedurfd. Het is tegenwoordig namelijk een moeilijke opgave om mensen ervan te overtuigen dat de klassieke Disney-film niet de echte versie van het verhaal is. De locaties in de film zullen velen dan ook doen verbazen. Garrone’s ‘Pinocchio’ is immers gefilmd in Italië, met al zijn droge landschappen en oude vissersdorpen inbegrepen. Voor de kijker die enkel bekend is met de Disney-film zal dit eerst misschien even wennen zijn. Maar wees gerust, deze boekverfilming heeft heel wat moois te bieden.

Wat ‘Pinocchio’ het meest lijkt te interesseren en waar overduidelijk alle energie in is gestopt, zijn de sprookjesachtige wezens die deze wereld bevolken. Matteo Garrone vertrouwt hier bijna uitsluitend op praktische effecten en make-up. Alle eigenzinnige samensmeltingen tussen mens en dier (inclusief een reusachtige slak en een tonijn met een menselijk gezicht) sprankelen van de creativiteit. Oké, er is soms ook iets nachtmerrie-achtigs aan deze wezens, maar het is tegelijkertijd moeilijk om niet onder de indruk te zijn van alle tijd die hierin is gestopt. Ook ons houten titelpersonage die goed wordt neergezet door nieuwkomer Federico Ielapi, ziet er indrukwekkend uit. De jongen heeft voor zijn rol elke dag drie uur lang make-up op de set moeten ondergaan. Dat is niet niks, maar het heeft zeker zijn vruchten afgeworpen.

Tegenover de mooi vormgegeven wereld staat echter ook een centraal probleem in Garrone’s ‘Pinocchio’. Zodra Pinocchio Geppetto in zijn atelier heeft laten zitten en de wijde wereld intrekt op zoek naar avontuur, krijgt de film vaak de behoefte om in herhaling te vallen. Avontuur volgt op avontuur, zonder dat de film ooit echt specifiek ingaat op de kenmerken van de gebeurtenissen. Nu is het oorspronkelijke kinderboek een verhaal dat slechts in beperkte mate spanning kan bieden, maar in een film van iets meer dan twee uur wordt dit al snel vermoeiend. De film is druk bezig met het doorlopen van alle bekende belevenissen op Pinocchio’s reis, maar lijkt tijdens deze drukte niet op te merken dat de avonturen als een gevolg hun effect beginnen te verliezen. Dit is jammer, want met een beter aangepast verhaal had dit duistere sprookje gemakkelijk een moderne klassieker kunnen worden. De ambitie van Garrone staat echter buiten kijf. Hij is een regisseur die precies weet wat hij wil. En dat is noemenswaardig.

Len Karstens

Waardering: 3

Bioscooprelease: 22 juli 2020
VOD-release: 19 november 2020 (Pathé Thuis)