Dochters (2025)

Regie: Johan Nijenhuis | 101 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Abbey Hoes, Barbara Sloesen, Sanne Vogel, Anne-Mieke Ruyten, Edwin Jonker, Jan Kooijman, Sinan Eroglu, Leo Alkemade, Alfred van den Heuvel, Tygo Nupoort, Milan Sekeris, Olivia Maassen, Mika Klingens, Joris Olivier van de Boer, Fleur Jong

“We gaan eerst papa’s laatste wens vervullen. Met hem de marathon lopen!” kondigt Vera aan, de moeder van de drie volwassen dochters, als hun vader recent is gestorven. ‘Dochters’ is het verhaal van deze drie dochters die naast hun ingewikkelde liefdes- en familieleven trainen om een marathon te gaan rennen. Het is een standaard verhaal, dat niet de diepte in gaat, maar perfect past binnen het feel-good genre.

‘Dochters’ is geregisseerd door Johan Nijenhuis, een ervaren regisseur en eigenaar van de productiemaatschappij Nijenhuis en Co. Hij heeft een lange lijst aan populaire Nederlandse films en series geregisseerd die in eenzelfde genre passen als ‘Dochters’. De cast van deze film valt ook niet tegen: de drie hoofdpersonages worden gespeeld door Sanne Vogel, Abbey Hoes en Barbara Sloesen: alle drie hebben een lange filmografie op hun naam met films die passen bij deze ‘makkelijke komedie’.

Het concept van de film is boeiend. Een moeder die zojuist haar man heeft verloren wil zijn laatste wens vervullen en een marathon gaan rennen samen met haar drie dochters. Maar deze drie dochters zijn de laatste personen die een marathon zouden gaan rennen. Toch stemmen ze toe en terwijl hun levens allerlei wendingen nemen, trainen ze samen voor de marathon.

De film voelt dan wel oppervlakkig aan, maar maakt dit goed met een intrigerend concept. Het probeert niet meer te zijn dan het is. De gebeurtenissen van de film zijn niet zo ingrijpend als ze hadden kunnen zijn en proberen al helemaal geen punt te maken. Het helpt niet mee dat deze vertelling ook nog vaak ingewikkeld aanvoelt. Maar, vooral door de humor en de leuke situaties die het verhaal presenteert, is het toch een redelijk vermakelijke ervaring.

Die oppervlakkigheid komt vooral doordat de personages bijna allemaal hetzelfde blijven. De veranderingen die ze doormaken zijn niet intensief en daar waar de vertelling een punt zou kunnen maken, durft het verhaal daar niet volledig voor te gaan: één van de dochters is moeder van drie jongens en een kinderachtige man en worstelt met het feit dat ze niet serieus wordt genomen als vrouw. Dit is de perfecte kans om iets te zeggen over de rol van de vrouw binnen het gezin, maar het lukt niet om hier echt iets over te zeggen. De verhaallijnen zijn soms ook ingewikkeld. We volgen een complex liefdesleven van drie mensen die weinig op elkaar aansluiten. De film moet hier steeds abrupt tussen wisselen en dat voelt vaak verwarrend of onnodig.

Toch kan er over die oppervlakkigheid heen gekeken worden. De vertelling probeert ook niet te insinueren dat het een levensveranderende ervaring gaat zijn. Het camerawerk heeft de stijl en de toon van een eenvoudige leuke film. Het scenario heeft een grapje hier en daar en presenteert verschillende komische situaties die de kijker niet verwacht. Hierdoor heeft het eerder de stijl van een Amerikaanse sitcom.

‘Dochters’ is een film die comfortabel ligt in het feel-good genre, met luchtige humor en herkenbare situaties die zorgen voor een vermakelijke kijkervaring. Toch blijft er een gemiste kans hangen: zelfs binnen een lichte, grappige vertelling is er ruimte om een betekenisvoller punt te maken of de personages dieper uit te werken. Dat de makers deze kans laten liggen is jammer, want juist een feelgood-productie zoals dit kan vermakelijk zijn én iets durven te zeggen.

Joshua de Groot

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 mei 2025