Donor Unknown (2010)

Regie: Jerry Rothwell | 76 minuten | documentaire

‘In een vuilnisbak vond ik een weggegooid exemplaar van The New York Times,’ vertelt Jeffrey Harrison, gezeten aan de restauranttafel waaraan hij in 2007 de krant zat te lezen. Toen Jeffrey de krant opensloeg las hij tot zijn grote schrik een artikel over twee donorverwekte meisjes, op zoek naar Donor 150. ‘Dat ben ik!’ laat Jeffrey vol enthousiasme weten. Het voorval leidde tot een documentaire over Jeffrey en zijn nakomelingen.

Filmmaker Jerry Rothwell regisseerde in 2008 de film ‘Heavy Load’, een amusante documentaire over jongeren met leerproblemen die een punkband oprichten. Zijn film ‘Donor Unknown’ is net zo komisch. ‘Donor Unknown’ is een echte feel-good-movie. Ieder beeld nodigt uit tot een glimlach. Dit is te danken aan Rothwell, die erin slaagt om een serieus en gevoelig onderwerp om te zetten in een luchtig en bij vlagen lachwekkend verhaal. Rothwell heeft er een levensecht sprookje van gemaakt, waarin een groep jongvolwassenen elkaar en hun donorvader proberen op te sporen. De onbekende donor, luisterend naar de naam Jeffrey Harrison, is de grote held van het sprookje. Jeffrey is een rondzwervende dierenvriend en oogt als een verjaarde hippie. Zijn camper is ondergespoten met graffitileuzen als True Love en Love one and another, typerende teksten voor de goedhartige persoonlijkheid van Jeffrey. Het busje waarin hij leeft is zijn artistieke creatie. Het is zijn trouwe toeverlaat die hem, samen met zijn honden en duiven, vervoert naar nieuwe plaatsen. In het busje is bijna geen ruimte meer om te filmen, overal liggen spullen. Kastdeuren vallen naar beneden wanneer Jeffrey deze opentrekt. Jeffrey zorgt gedurende de film voor fantastische beelden en geweldige anekdotes.

Door de aandacht die Jeffrey naar zich toetrekt, zou men haast vergeten dat de documentaire ook gaat over JoEllen en haar halfbroers en zussen. ‘Donor Unknown’ is een moderne, baanbrekende zoektocht naar familie en identiteit. Door middel van montage wordt er subtiel opgebouwd naar een eventuele ontmoeting tussen Jeffrey en zijn nakomelingen. In interviews verwijzen de twee partijen constant naar elkaar. Rothwell speelt hier op in door over te schakelen naar de andere partij, alsof ze met elkaar in gesprek zijn. Wanneer JoEllen vertelt over het immense formaat van haar grote teen, wordt er in het volgende shot een close-up getoond van de grote teen van Jeffrey. Het zijn komische overgangen die de film tot een succes maken. Ook de vrolijke, melodieuze pianomuziek is een perfecte ondersteuning van de geestige sfeer die in de film domineert.

In deze documentaire zijn ideologische boodschappen achterwege gelaten. De ethiek van spermadonorschap wordt niet bevraagd. Ook is er in de film geen ruimte voor dramatische verhaalwendingen. ‘Donor Unknown’ is gewoon leuk. Het is een film die je vrolijk maakt.

Dit is te danken aan de luchtige manier van filmen. De nadruk ligt op kleine details zoals geestige anekdotes en kostelijke beelden van Jeffrey en zijn nazaten. ‘Donor Unknown’ is een echte aanrader en zal het aantal vrouwen dat op zoek is naar een spermadonor fors doen stijgen.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 4