Doris (2018)
Regie: Albert Jan van Rees | 89 minuten | komedie, drama | Acteurs: Tjitske Reidinga, Guy Clemens, Tarik Moree, Monique van de Ven, Gijs Scholten van Aschat, Roos Ouwehand, Bracha van Doesburgh, Hendrikje Nieuwerf, Peter Blok, John Kinory, Leonoor Koster
Het zit Doris Dorenbos (Tjitske Reidinga) niet mee. Na de scheiding van haar ex-man Walter (Gijs Scholten van Aschat) verhuisde ze noodgedwongen met haar twee puberende kinderen Willem (Tarik Moree) en Sien (Hendrikje Nieuwerf) naar een benedenwoning in het Amsterdamse stadsdeel De Baarsjes. Daar moet ze op zoek naar werk, maar als je bijna 45 bent is dat niet eenvoudig. En haar ex wrijft het haar ook nog eens lekker in dat ze een totale mislukking is – of ‘een sneu geval’, zoals Doris het zelf noemt. Een sprankje hoop is er ook, in de persoon van Tim (Guy Clemens), die al jarenlang haar beste vriend is en altijd voor haar klaarstaat. Maar de laatste tijd is er een nieuw obstakel in Doris’ leven; ze heeft levensechte dromen waarin ze rond huppelt in Victoriaans Engeland, smachtend naar een lankmoedige edelman die verdraaid veel weg heeft van Tim. Zou haar onderbewuste haar proberen duidelijk te maken dat ze verliefd is op haar beste vriend? En moet ze dan ook nog iets met die gevoelens? Blijkbaar wel, want normaal doen tegen Tim is er ineens niet meer bij en zodra hij over zijn charmante collega (Bracha van Doesburgh) begint, ziet ze spontaan groen van jaloezie.
Slechts acht afleveringen telde de televisieserie ‘Doris’, die in 2013 op Net5 te zien was. Dat de stekker er voortijdig uitgetrokken werd, had alles te maken met het feit dat de zender van management wisselde en er dus een andere koers werd ingezet. Plannen voor een film lagen lang op de plank, maar vijf jaar later is deze – die simpelweg ‘Doris’ (2018) heet – er dan eindelijk. Net als de serie is ook het filmscenario geschreven door Roos Ouwehand, die tevens de rol van Doris’ zus Sarah speelt. Veel acteurs uit de serie duiken ook in de film op; alleen Jacob Derwig, die Tim speelde in de serie, haakte af maar Guy Clemens is een prima vervanger. Regisseur Esmé Lammers werd om onduidelijke redenen vervangen door Albert Jan van Rees, die de regie van gewaardeerde tv-series als ‘Klem’ en ‘Overspel’ op zijn cv heeft staan. ‘Doris’ draait om de belevenissen van een onhandige, onzekere en neurotische vrouw van middelbare leeftijd en doet derhalve sterk denken aan de ‘Bridget Jones’-reeks en – dichter bij huis – ‘Soof’ (2013), al mist ‘Doris’ de humor die die films kenmerkte en zo sterk maakte. Niet dat er geen enkele grap te ontwaren valt, maar de boventoon is hier veel melancholischer en soberder. Doris is als de dood dat ze, door haar liefde te verklaren aan Tim, haar allerbeste vriend en naar eigen zeggen het enige in haar leven dat ze wél op orde heeft kwijtraakt. In Nederland zullen er weinig actrices zijn die beter totale treurnis en pure wanhoop kunnen uitstralen dan Reidinga, die driekwart van de film met haar ziel onder de arm ronddoolt. Als ze zich tegen heug en meug dan ook nog op de arbeidsmarkt begeeft, dan is het hek van de dam en doolt ze door de stromende regen, klungelend met een postbodekarretje, door de straten van Amsterdam, om met een klein kind ruzie te maken om een kralenarmbandje.
Iedereen die weleens verliefd is geworden op zijn beste vriend of vriendin, snapt haar aarzeling. In die zin is ‘Doris’ heel herkenbaar. De film legt echter sterk de nadruk op scènes waarin de hoofdpersoon zich onhandig door het leven worstelt, zwelgt in zelfmedelijden of de huidige tijd vol Instagram-geluk en geïdealiseerde levens hekelt. Ook al zou ze Tim daadwerkelijk willen zeggen wat ze voor hem voelt, dan zou ze er niet eens aan toekomen. Reidinga weet de kijker niet echt mee te slepen in het verhaal; je wilt haar wel sympathiek vinden, maar dat is nog behoorlijk lastig. Zoals ook de andere personages te stereotype (de puberzoon en zijn WiFi), kleurloos of marginaal (Scholten van Aschat, Van de Ven) zijn om enige rol van betekenis te kunnen spelen. De enige die de ruimte krijgt om te overtuigen is Guy Clemens als de loyale en met een engelengeduld toebedeelde Tim, ook al is de chemie met Reidinga ver te zoeken. Gezien de animo voor Nederlandse romantische komedies zal ‘Doris’ genoeg kijkers naar de zalen trekken, maar als we heel eerlijk zijn stelt de film teleur. Een romkom waarin de humor is ingeruild voor treurnis en er tussen de hoofdrolspelers weinig vonken overvliegen, dat is vast niet zoals de makers het bedoeld zullen hebben.
Patricia Smagge
Waardering: 2
Bioscooprelease: 20 september 2018
DVD-release: 6 februari 2019