Dreamcatcher (2003)
Regie: Lawrence Kasdan | 136 minuten | science fiction, horror, thriller | Acteurs: Morgan Freeman, Thomas Jane, Jason Lee, Damian Lewis, Timothy Olyphant, Tom Sizemore, Donnie Wahlberg, Mikey Holekamp, Reece Thompson, Giacomo Baessato, Joel Palmer, Andrew Robb, Eric Keenleyside, Rosemary Dunsmore, Michael O’Neill, Darrin Klimek, Campbell Lane, C. Ernst Harth, Ingrid Kavelaars, Chera Bailey, Alex Campbell, T.J. Riley, Ryan DeBoer, Susan Charest, Ty Olsson, Michael Daingerfield, Kevan Ohtsji, Marcy Goldberg, Dion Johnstone, Shauna Kain, Colin Lawrence, Malik McCall, Jordan Walker, Jon Kasdan
‘Dreamcatcher’ is een verfilming van het gelijknamige boek van horrormeester Stephen King. Er zijn hele goede verfilmingen van Kings werk zoals ‘The Shining’ (1980), ‘Misery’ (1990), ‘The Shawshank Redemption’ (1994) en ‘The Green Mile’ (1999), maar ook slechtere en daar horen ‘Needful Things’ (1993) en ook ‘Dreamcatcher’ bij. Nu is ‘Dreamcatcher’ niet het beste verhaal van King, maar het had stukken beter met de film gekund. Typerend voor King is hoe gebeurtenissen uit de jeugd kunnen doorwerken in het volwassen leven van de betrokkenen.
De film begint veelbelovend, vier jeugdvrienden Henry (Thomas Jane), Jonesy (Damian Lewis), Beaver (Jason Lee) en Pete (Timothy Olyphant) hebben ooit een zeer speciale jongen genaamd Duddits gered van een stel gemeneriken. Ze worden vrienden voor het leven en als dank zegent Duddits de jongens met bijzondere krachten terwijl ze allen een dreamcatcher of dromenvanger aanraken. Deze krachten en Duddits zullen in de toekomst een belangrijke rol spelen.
De inmiddels volwassen geworden vrienden nemen tijdens hun jaarlijkse bijeenkomst in de bossen van Maine een verdwaalde wandelaar mee naar hun boshut. Er woedt een sneeuwstorm, alle dieren lijken het bos te ontvluchten. De wandelaar blijkt tevens allerlei vreemd gedrag te vertonen zoals onophoudelijk te boeren en winden te laten. Het blijkt niet aan de bosbessen te liggen, de wandelaar draagt een parasiet met zich mee. Stephen King schreef “Dreamcatcher” toen hij aan het herstellen was van een ernstig ongeluk. King wilde graag de badkamer weer eng maken voor de mensen. Dit resulteerde in de meest gore scène op het toilet in de filmgeschiedenis waarbij de parasiet het lichaam van de wandelaar verlaat (en hoe!). Regisseur Kasdan van ‘Body Heat’ (1981) en ‘Wyatt Earp’ (1994) bleef hier wel dicht bij het oorspronkelijke verhaal. De parasiet of het virus dat zich snel verspreid (ook onder de vrienden) wordt Ripley genoemd, een verwijzing naar ‘Alien’ (1979). Het leger onder leiding van kolonel Curtis (Morgan Freeman) wordt gemobiliseerd en het omringende gebied wordt in quarantaine gezet. De maniakale kolonel Curtis vecht al jaren tegen dit soort aliens en wil het liefst de boel opblazen.
Kasdan en co-scenarist William Goldman van ‘Misery’ (1990) en ‘Hearts in Atlanti’s (2001) zijn na dit goede begin het spoor bijster geraakt. Het lijvige boek kon natuurlijk niet in zijn geheel verfilmd worden maar het schrappen en het afwerken had beter kunnen worden uitgevoerd. Belangrijke karakters worden onvoldoende uitgediept waardoor niemand de kijker weet te raken. De one-liners van Beaver (Jason Lee) zijn wel af en toe grappig. Het is zonde van zijn talenten dat Morgan Freeman zich leende voor dit project. Hij komt er bekaaid af met slappe teksten en een eendimensionaal en doelloos karakter. Hetzelfde geldt voor Tom Sizemore. De special effects laten ook heel wat te wensen over. Het niveau van acteren ligt ook niet hoog. Wat wel leuk is verfilmd is de memory warehouse (geheugen archief) waar Jonesy de alien uit probeert te houden. De titel ‘Dreamcatcher’ wordt onvoldoende verklaard in de film.
De film bouwt in het begin wat spanning op maar het gaat dan heel snel bergafwaarts naar een teleurstellende finale. Het einde, de confrontatie tussen Mr. Gray en Duddits (Donnie Wahlberg), voelt afgeraffeld aan. De makers van de film hadden voor Duddits ook een andere lotsbestemming in gedachten dan in het boek. ‘Dreamcatcher’ wordt nooit echt eng of spannend, ranzig wel. Het is vooral de smerigheid die je bijblijft na het zien van de film. De makers hadden veel karakters zichzelf ook niet zo serieus moeten laten nemen. Jammer van alle potentie in deze plot.
Sarita Koendjbiharie
Waardering: 2
Bioscooprelease: 17 april 2003