Dubbel zes (2025)

Regie: Jonathan Elbers | 86 minuten | komedie | Acteurs: Abbey Hoes, Jim Bakkum, Soumaya Ahouaoui, Niek Roozen, Sinan Eroglu, Ryan Bown, Victoria Koblenko, Emma Deckers

Nederlandse romantische komedies brengen vaak makkelijk geld in het laatje, maar gooien zelden dubbel zes. De meeste zijn dertien in een dozijn en voelen als massaproductie. Jonathan Elbers’ verfilming van het gelijknamige boek van Daphne Dekkers, ‘Dubbel zes’, bevestigt dat stereotype nog maar eens. Sterker nog, de film trekt de standaard van de Nederlandse cinema verder naar beneden.

Annabel Brinkmeester (Abbey Hoes) leidt een extravagant leven. Ze heeft geld te over en steekt dat niet onder stoelen of banken. Ze heeft zo’n € 1.700.000 en een grachtenpand geërfd. Annabel woont zelf op de bovenverdieping en verhuurt de benedenverdieping aan dierenarts en tevens romantische tegenspeler Jan Roet (Jim Bakkum), die deze als praktijkruimte gebruikt. Wanneer Annabel plotseling wordt opgepakt, raakt ze alles kwijt. Ze blijkt blut te zijn en kan haar dure levensstijl niet langer bekostigen. Langzaam ontdekt ze dat haar geld haar niet tot een beter persoon heeft gemaakt en dat ze haar leven zal moeten beteren. Tenminste, dat is wat de film je wil doen geloven.

‘Dubbel zes’ is in bijna alle opzichten pijnlijk om naar te kijken. Hoes en Bakkum zijn op zich competente acteurs, maar in dit project komt hun talent er op momenten niet uit. Sommige scènes halen het niveau van een amateurtoneelvereniging niet eens. Dat ligt niet aan hun kunde, maar aan een gebrek aan zorg. Verschillende scènes hadden reshoots verdiend, maar dit project lijkt elke vorm van passie te missen. Dus waarom zou je extra tijd en geld spenderen om de film wat gepolijster te laten ogen?

Nu moeten we de Nederlandse romantische komedie misschien niet afzetten tegen het Amerikaanse aanbod, zoals ‘Sleepless in Seattle’, ‘When Harry Met Sally’ en ‘Pretty Woman’, maar gewoon beoordelen voor wat het is: makkelijk weg te kijken entertainment, voor momenten waarop je niet te diep wilt nadenken over wat je aan het aanschouwen bent. Maar zelfs tegen die standaard bezien, is ‘Dubbel zes’ eerder een halve zes. Dat komt met name door het verhaal zelf.

Annabel heeft geen enkele positieve eigenschap, wat het onmogelijk maakt om te hopen op een goede afloop voor haar. Jan daarentegen is om door een ringetje te halen—een perfect mens dat in iedere situatie de oplossing weet en in iedereen het beste naar boven haalt. Deze twee personages voelen op geen enkele manier echt aan.

Annabel liegt aan de lopende band. Over wie ze is, wat haar baan is, en over elk ander onderwerp dat je maar kunt bedenken. Veel van die leugens slaan overigens nergens op en de situatie zou niet anders zijn geweest als Annabel gewoon eerlijk was geweest. Dat maakt haar personage en het verhaal des te frustrerender. Je zit als kijker te wachten tot ze tegen de lamp loopt en wordt geconfronteerd met de consequenties van haar acties, maar het tegendeel is waar. Tot de voorlaatste scène liegt Annabel de boel bij elkaar, heeft niets consequenties en eindigt ze, zoals in (bijna) elke romantische komedie, met haar love interest.

Annabel verdient de aha-erlebnis aan het einde van de film niet. Als we Annabel moeten geloven, heeft ze eindelijk begrepen dat ze het licht heeft gezien en meent dat bedrog niet loont. Wellicht dat Annabel de film waarin ze speelt vergeten is, want in de tachtig daaraan voorafgaande minuten doet ‘Dubbel zes’ er alles aan om je ervan te overtuigen dat je beter als een charlatan door het leven kunt gaan. Dan kom je het beste op je pootjes terecht en eindig je met de man van je dromen. Liegen werpt zijn vruchten af, en je geld verbrassen heeft geen consequenties!

Een van de weinige lichtpuntjes is de chemie tussen Hoes en Bakkum, wellicht het enige in de film dat niet gekunsteld aanvoelt. Hoewel de humor erg voorspelbaar is, landt hier en daar toch een grap. Maar goed, dat is ook wel het minste wat je mag verwachten van een romantische komedie.

Uiteindelijk is ‘Dubbel zes’ niet alleen een matige romantische komedie, maar een schoolvoorbeeld van alles wat mis is met het genre in Nederland. Inspiratieloos, gemakzuchtig en compleet gespeend van enige ambitie. De film mist charme, laat zijn hoofdrolspelers zwemmen in een script zonder bezieling en levert een boodschap af die eerder frustratie oproept dan romantiek. Zelfs als gedachteloos tijdverdrijf schiet de film tekort. ‘Dubbel zes’ gooit helaas een dubbele één.

Jelco Leijs

Waardering: 2

Bioscooprelease: 3 april 2025