Emanuelle – Perché violenza alle donne? – Emanuelle Around the World (1977)

Regie: Joe D’Amato |97 minuten | drama, avontuur, horror, thriller | Acteurs: Laura Gemser, Ivan Rassimov, Karin Schubert, Don Powell, George Eastman, Brigitte Petronio, Maria Luigia Stefania Pecce, Marino Masé, Gianni Macchia, Paola Maiolini, Claudio Alliotti, Eduardo Puoti, Lanfranco Spinola, Antonio Gismondo, Rino Guarrera, Maria Bonolis, Maria Piera Regoli, Juliet Graham, Efrem Appel, Franca Guida, Maria Renata Franco, Daniele Forli

Het is bekend dat een groot gedeelte van de erotisch bedoelde films geen kwalitatief hoogstaande film is. ‘Emanuelle – Perché violenza alle donne?’ (oftewel ‘Black Emanuelle Around the World’) vormt hier geen uitzondering op. Natuurlijk is Laura Gemser een aantrekkelijke vrouw en zijn sommige scènes opwindend, maar het zijn vooral dieptepunten die in herinnering blijven.

Op hun tocht naar enge mannen die vrouwen misbruiken, belanden Emanuelle (Gemser) en Cora Norman (Karin Schubert) op een gegeven moment in Bangkok, bij ene Chang. Chang’s acteren is om te huilen zo slecht maar wat veel erger is, is dat hij vrouwen op een lage manier misbruikt. Eerder wordt Schubert thuis overvallen door een stel gemeneriken, die haar aanvallen en misbruiken en wanneer het verhaal zich verplaatst naar India, komt Gemser in contact met een goeroe, die nog het meest weg heeft van een slecht opgemaakte Sandokan. Drie voorbeelden van scènes die ondermaats zijn of getuigen van weinig goede smaak.

Gemser als Emanuelle komt even gemakkelijk ‘in contact’ met mensen als altijd, maar kan de indruk niet wegnemen dat ‘Emanuelle – Perché violenza alle donne?’ een nare film is. Regisseur D’Amato probeert de handel in vrouwen aan de kaak te stellen, wat op zich een nobel streven is, maar bakt er weinig van. De betrokken mannen zijn stuk voor stuk slechte acteurs en de vrouwen zo naïef en dom dat ze na allerlei hints nog niet door hebben dat ze gebruikt worden voor slechte doeleinden. Aan het einde van de film zitten we ineens in Brooklyn, New York, waar Emanuelle en een andere dame door een stel straatrovers in een ‘benarde positie’ wordt gebracht, die een vieze smaak in je mond achterlaat.

Gelukkig zijn er momenten van opwinding. Gemser neemt het, zoals gewoonlijk, niet zo nauw met de zeden en belandt menigmaal in een orgie of ander seksueel getint feestje. Later legt ze het aan met een jong ventje en terwijl de twee zich verstoppen in een kast van een slaapkamer, legt de stiefmoeder van de jongen het voor diens ogen aan met haar schoonmaakster! Ook Emanuelle toont aan dat het haar weinig uitmaakt of ze met een man of vrouw in bed belandt en deelt de lakens in India met een ranke blondine.

De zoektocht naar vrouwenhandel leidt uiteindelijk naar Iran, waar zich blijkbaar het epicentrum bevindt van alles dat vrouwonvriendelijk is. Het is nogal verrassend dat beide journalisten zich laten verleiden om een nachtelijk avontuurtje aan te gaan met de emir van Iran, die de nacht van zijn leven heeft, maar hen niet verder helpt. Componist Nico Fidenco heeft ook wel eens betere filmmuziek gemaakt. In ‘Emanuelle – Perché violenza alle donne?’ daalt het muzikale niveau naar een dieptepunt dat je alleen als camp kunt omschrijven.

‘Emanuelle – Perché violenza alle donne?’ is een mindere film uit de Black Emanuelle-reeks. Het acteren is slechter dan doorgaans, de filmmuziek valt tegen en de toon van de film is naar. Het ‘oplossen’ van de mondiale vrouwenhandel blijkt een wat te hoog gegrepen thema. Wel komt naar voren dat vrouwen dikwijls gekleineerd en misbruikt worden, hetgeen een zeer terechte constatering is, maar ‘Emanuelle – Perché violenza alle donne?’ is geen film om lang bij stil te staan.

Robbert Bitter