Immortals – Immortel (ad vitam) (2004)
Regie: Enki Bilal | 104 minuten | actie, drama, fantasie, science fiction | Acteurs: Linda Hardy, Thomas Kretschmann, Charlotte Rampling, Frédéric Pierrot, Thomas M. Pollard, Yann Collette, Derrick Brenner, Olivier Achard, Corinne Jaber, Barbara Scaff, Joe Sheridan, Jacquelin Toman, Jean-Louis Trintignant
Films die niet uit Hollywood komen, hebben vaak de neiging ook zo weinig mogelijk de vaste formats te gebruiken. ‘Immortals’ is een Franse film die op het eerste gezicht alle formats lijkt te willen doorbreken, maar eigenlijk al bestaande technieken gebruikt. Dat er alleen maar voor een blue screen is gefilmd, is dankzij films als ‘Sky Captain and the World of Tomorrow’ en ‘Sin City’ die rond dezelfde tijd zijn gemaakt, niet uniek meer. Hoef je daar in ieder geval niet meer aan te wennen. Daarnaast wordt er in de film Engels gesproken, wat verbazingwekkend meer kijkers oplevert.
Het eerste dat zal opvallen in ‘Immortals’ is het gebruik van getekende karakters in combinatie met echte acteurs. Dat is niet nieuw meer sinds ’The Phantom Menace’ (of nog eerder in ‘Who framed Roger Rabbit’). De stijl daarentegen is wel uniek. Het vreemde is dat sommige karakters er levensecht uitzien en bij andere ontbreken nog maar net de zwarte lijntjes. Bij deze figuren lijkt er niet altijd te zijn gekozen voor animatie omdat zij er vreemd uitzien. Sommige acteurs zijn nog creatiever opgemaakt. Charlotte Rampling heeft bijvoorbeeld stukken leer in verschillende kleuren als haar, en Thomas Kretschmann loopt met een stalen been rond.
‘Immortals’ is gebaseerd op strips van regisseur Enki Bilal. In sommige gevallen is het wellicht handig eerst de strips te lezen, omdat het verhaal bepaalde vragen oproept. Daar staat tegenover dat in de strips nog meer vragen onbeantwoord blijven die in de film juist duidelijker worden. Aan het begin van ‘Immortals’ worden er zeker elementen geïntroduceerd zonder uitleg, waar we pas later inzicht in krijgen. Dankzij films als ‘Memento’ en ‘Pulp Fiction’ zijn we getraind in het accepteren van bepaalde zaken, omdat we weten dat het later wel wordt uitgelegd. Sommige mysteries blijven echter onduidelijk: wie of wat is die John (Frédéric Pierrot) toch waar Jill (Linda Hardy) geheugen pillen van krijgt?
De setting is een toekomst 90 jaar na nu, maar de wereld is zo anders dat het eerder een fantasy verhaal is dan science fiction. Vliegende auto’s, mensen met maar twee organen, een mensachtige hamerhaai, misschien is Bilal wel een Jules Verne, maar nu klinkt het allemaal net even te fantastisch. Alles is echter gebracht met een visuele pracht, het krachtigste punt van de film.
Dankzij de strips had de regisseur al een duidelijk beeld voor ogen wat hij het publiek wilde voorschotelen. Aan het verhaal en de omgeving schort dan ook weinig. Het acteerwerk laat echter wel te wensen over, wat de film helaas naar beneden haalt. Geniet van de beelden en sta stil bij de verhaalideeën, dan kun je genoeg plezier aan ‘Immortals’ beleven.
Roland Torenbeek
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 2 december 2004