Invisible Beauty (2023)

Recensie Invisible Beauty CinemagazineRegie: Bethann Hardison, Frédéric Tcheng | 115 minuten | documentaire | Met: Tyson Beckford, Stephen Burrows, Naomi Campbell, Pat Cleveland, Bethann Hardison, Kadeem Hardison, Aurora James, Tracee Ellis Ross, Zendaya

De documentaire ‘Invisible Beauty’ (2023) volgt voormalig fotomodel en activist Bethann Hardison, terwijl ze aan een boek over haar leven werkt. “Ik ben het mijn gemeenschap verschuldigd om een boek te schrijven”, stelt ze in de opening van de film. Na de aftiteling overheerst het gevoel dat juist anderen Hardison dankbaarheid verschuldigd zijn, uit welke gemeenschap ze ook komen.

De in 1942 geboren Hardison komt uit Bedford-Stuyvesant, een wijk in het New Yorkse stadsdeel Brooklyn. Er worden herinneringen opgehaald aan haar jeugd op die plek en de vakanties bij haar oma in North Carolina. Daar in het Zuiden werd ze geconfronteerd met uitingen van segregatie, zoals de vieze drinkwaterpunten die alleen bedoeld waren voor mensen van kleur. Eerst woonde ze bij haar moeder en oma, later bij haar vader. Bij haar moeder en oma kreeg ze alle vrijheid – ze was een sleutelkind – maar haar vader was strenger. Hij gaf leeswerk op, betrok haar bij politieke en sociale zaken, en liet haar kennismaken met de islam.

Het is hier geen obligaat verhaal, de jeugd van Hardison, maar een noodzakelijk onderdeel om haar verdere levensloop te kunnen begrijpen. Die wordt vrijwel chronologisch (maar allesbehalve saai) behandeld. Eerst de jaren 60 en 70, waarin ze aan de slag ging als model. Als zwarte vrouw met een bijna androgyn uiterlijk moest ze zich staande houden in een conservatieve, witte wereld. Toen er daarna meer vraag ontstond naar zwarte modellen, besloot ze in de jaren 80 haar eigen bedrijf op te zetten. Ze startte een modellenbureau met een grote diversiteit in het bestand, en beschouwde de jongens en meisjes met wie ze werkte als haar eigen kinderen. In de film komen verschillende iconen langs om daarover te vertellen, zoals Naomi Campbell en ook Tyson Beckford, die in de jaren 90 het gezicht werd van de Ralph Lauren-campagne.

De belangenbehartiging liep over in activisme, toen ze in 1988 samen met het Somalisch-Amerikaanse supermodel Iman de Black Girls Coalition opzette. Deze groep bood ondersteuning aan Afro-Amerikaanse modellen en vroeg aandacht voor onder andere ongelijke betaling en racisme in reclame. Het is vooral deze activistische fase in Hardisons leven die indruk maakt. De film belicht hier goed het institutioneel racisme en de onvermoeibare drive om daar iets tegen te willen doen. Het verhaal als geheel zou kunnen worden opgevat als een lofzang aan eigen adres, aangezien Hardison de film coregisseerde en meeschreef aan het scenario. Maar ook dan laat de film je makkelijk tot de conclusie komen dat de zelfbewondering terecht is.

‘Invisible Beauty’ portretteert Bethann Hardison en haar niet-aflatende strijd om diversiteit in de modewereld te brengen en te behouden. De bijna twee uur durende documentaire boeit van A tot Z, waarbij vooral de activistische Hardison onvergetelijk wordt. Deze film maakt goed duidelijk dat haar toewijding dankbaarheid uit alle gemeenschappen verdient.

Ester Šorm

Waardering: 4

Bioscooprelease: 7 november 2024