It’s Always Late for Freedom (2006)

Regie: Mehrdad Oskouei | 52 minuten | documentaire

De filmmaker Mehrdad Oskouei volgt in ‘It’s Always Late for Freedom’ een drietal jongens die in de gevangenis van Teheran zitten. Op zichzelf is het natuurlijk al een prestatie dat Oskouei daar toestemming voor heeft gekregen. Iran is immers een zeer gesloten land. De autoriteiten weten dat de mogelijkheid bestaat dat de film de wereld rondgaat. En hopelijk gebeurt dat ook letterlijk.

De regisseur heeft een indringende film gemaakt. De jongens in de gevangenis zien er stuk voor stuk stoer uit en hebben een dikke huid. Zo lijkt het, onder die huid zit een klein kloppend hartje en een ziel die roept, schreeuwt om liefde en aandacht. Aan de hand van de verhalen van de jongens kun je opmaken dat de economische situatie en vooruitzichten vaak hopeloos zijn in de gezinnen. Oudere broers en vaders roken opium, zijn verslaafd en lethargisch. De jongens komen in aanraking met crack en om dat te scoren met misdaad en vergrijpen. De norm vervaagt. Of er is sprake van gewelddadige vaders die hun kinderen slaan en waarvan de moeder al lang geleden is weggelopen. Hoe dan ook, de jongens zijn verward en als je ze lichamelijk ziet afkicken lopen de rillingen over je rug. Wat een leven. En ondanks alles wat het leven hen nu al heeft aangedaan door hun ouders in de eerste plaats, blijven ze juist aan hen loyaal. De moeder is heilig en ze willen allemaal eigenlijk niets liever dan door mamma in de armen genomen en getroost worden. Hartverscheurend. En het ergste is dat je misschien wel moet constateren dat ze in de gevangenis daar nog niet zo slecht hebben. Want de vader is in de tussentijd niet afgekickt of minder gewelddadig geworden. Ook is de moeder van een van de jongens niet terug. Het betekent dat zij misschien wel verbeterd zijn, in ieder geval afgekickt, maar voor hoe lang? En is er wel opvang voor ze als ze eruit komen?

‘It’s Always Late for Freedom’ is een prachtige film. De jongens lijken zich niets aan te trekken van de aanwezige camera. Ze laten zich zien en praten openlijk over hun problemen met de regisseur. Een mooi document over een groep jongens in Teheran in de gevangenis.

Miranda van der Hoek