Jeux d’enfants (2003)
Regie: Yann Samuell | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Guillaume Canet, Marion Cotillard, Thibault Verhaeghe, Joséphine Lebas-Joly, Emmanuelle Grönvold, Gérard Watkins, Gilles Lellouche, Julia Faure, Laëtizia Venezia Tarnowska, Elodie Navarre, Nathalie Nattier, Robert Willar, Frédéric Geerts
Wat doen kinderen die verliefd zijn maar hun liefde niet durven te uiten? Ze pakken het totaal verkeerd aan en gaan hun geliefde treiteren. Het is al zo vaak aan kleine meisjes verteld: hij trekt juist aan je haar omdat ie je leuk vindt! In ‘Jeux d’enfants’ groeien Julien (Guillaume Canet) en Sophie (Marion Cotillard) nooit echt uit hun kinderjaren. Ze blijven ‘Cap ou pas Cap’ spelen, maar de uitdagingen gaan steeds verder en de inzet wordt steeds hoger. Dit zijn kinderspelletjes die volledig uit de hand lopen.
Regisseur Yann Samuell is niet bepaald bekend en deze film komt dan ook als een grote verrassing. ‘Jeux d’enfants’ is namelijk een opvallend leuke en bijzondere film. Dat Yann Samuell zijn carrière begon als tekenaar is goed te zien: de kleuren zijn prachtig en de composities goed overdacht. Met speciale effecten worden zeer fantasievolle sequenties neergezet, als kinderdromen die tot leven komen. Het geheel is een prachtige visuele, sprookjesachtige wereld. De soundtrack is zeer opvallend, deze bestaat namelijk voornamelijk uit het liedje ‘La vie en rose’, maar dan in vele verschillende varianten. De voortdurende herhaling van dat romantische liedje vormt een sarcastisch contrast met de kwellingen die Sophie en Julien elkaar opleggen en geeft tegelijkertijd weer wat er achter die kwellingen schuilt. Het zijn uiteindelijk namelijk allemaal onderdrukte romantische gevoelens, die worden omgezet in sadistische spelletjes.
‘Jeux d’enfants’ is grappig op een wrange manier. Zo daagt Julien Sophie uit om een mondeling tentamen te doen met haar ondergoed over haar kleding aan. Sophie op haar beurt daagt Julien uit om ‘nee’ te zeggen tijdens zijn huwelijksceremonie. De grenzen worden telkens verlegd en als kijker vraag je je steeds af hoe ver ze zullen gaan. Als het doorbreken van het spelletje gelijk staat aan het verraden van de ander en het verbreken van de vriendschap, hoe weet je dan of die vriendschap niet slechts een spelletje is? Zo zegt Sophie: “Tell me that you love me first because I’m afraid that if I tell you first you’ll think that I’m playing the game.”
Sophie wordt gespeeld door de mooie Marion Cotillard, die bekend is geworden door rollen in ‘Big Fish’ en ‘Un long dimanche de fiançailles’. Cotillard speelt haar rol zeer overtuigend. Je zou Sophie toe willen schreeuwen dat ze het zichzelf niet zo moeilijk moet maken en gewoon haar liefde moet bekennen aan Julien. Maar al is het soms frustrerend om te zien hoe de twee verstrikt zijn geraakt in hun eigen spelletjes, bovenal is het ontroerend.
Naast ontroerend is ‘Jeux d’enfants’ romantisch, wrang, tragikomisch en sadistisch. Als je ‘Le fabuleux destin d’Amélie Poulain’ kon waarderen, vind je deze film waarschijnlijk ook mooi. Het is bepaald geen doorsnee romantische komedie, maar een film die je tegelijkertijd gelukkig en treurig maakt, als een stoute variatie op ‘Amélie’.
Emy Koopman
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 20 november 2003