Juf Roos is jarig (2019)

Regie: Jan-Willem Wit | 60 minuten | familie | Acteurs: Melissa Drost, Jörgen Scholtens

Duizenden peuters en kleuters uit heel Nederland zijn dol op haar: Juf Roos. De vrolijke juf met haar opvallende rode jurk en blonde opgestoken haardos is al vier seizoenen lang elke ochtend te zien in haar eigen programma op RTL Telekids en heeft daarnaast haar eigen YouTube-kanaal. Vanwege haar enorme populariteit onder de doelgroep – voornamelijk meisjes van tussen de twee en zes jaar – is er een hele merchandiselijn rond Juf Roos opgezet, met cd’s, dvd’s, boeken, puzzels, spellen, stickerboeken, knuffelpopjes en kleurboeken. Ook heeft ze haar eigen theatertour door het land. Een film mocht dus eigenlijk niet in het rijtje ontbreken. Vandaar dat ‘Juf Roos is jarig’ (2019) is uitgebracht. ‘Mijn allereerste film’ verkondigt Juf Roos – gespeeld door actrice Melissa Drost (onder meer bekend van ‘Soldaat van Oranje – The Musical’ en ‘Goede tijden, slechte tijden’) – trots. Maar ‘Juf Roos is jarig’ is eigenlijk niet echt een speelfilm. Zoals je wel meer ziet met populaire televisieseries voor kleuters die naar het witte doek gehaald worden, is het eerder een reeks van meerdere afleveringen achter elkaar dan dat het echt een lang(er) avontuur is. Allicht omdat de jonge doelgroep het nog niet trekt om een heel uur of langer geconcentreerd een verhaal te volgen. Maar de ouders voelen zich waarschijnlijk een beetje bekocht als ze een bioscoopkaartje voor hun kroost – én zichzelf! – hebben gekocht en er gewoon een aantal afleveringen achter elkaar geplakt zijn in plaats van dat ze een echte, nieuwe film voorgeschoteld krijgen.

Afijn, ‘Juf Roos is jarig’ volgt het beproefde recept. Juf Roos woont in een kleurrijke molen waar ze het liefst de hele dag zingt. Omdat dit een oer-Hollands programma is, zijn het liedjes uit de oude doos, uit de categorie ‘Twee emmertjes water halen’ en ‘Ik zag twee beren broodjes smeren’. Nostalgie ten top dus, en een beetje oubollig. Al is er natuurlijk niks mis mee dat dit soort klassiekers ook aan de jongere generaties worden doorgegeven. En zo kunnen papa, mama, opa en oma ook gezellig meezingen. Elke dag krijgt juf Roos in haar molen haar buurjongen Gijs (Jörgen Scholtens) op bezoek. Gijs is dol op verkleden en dat doet hij dan ook veel en graag (in deze film bijvoorbeeld als cowboy, surfer en superheld). Maar zo’n onhandige druktemaker die eruit ziet als een volwassene maar zich gedraagt als een kleuter is ook een beetje irritant… Gelukkig is juf Roos zelf wel een leuke verschijning: altijd vrolijk en gezellig, creatief en nieuwsgierig. Elke aflevering beleven zij en Gijs een nieuw avontuur, waarbij ze ook steeds iets nieuws leren. Ze vliegen per windmolen steeds naar een nieuwe plek in hun bontgekleurde, computergeanimeerde decor. De sets zijn wel aardig, maar de computeranimaties ogen wat al te basic. De kinderen van tegenwoordig zijn zo verwend met top notch animaties, dat ze hier allicht niet meer zo gauw voor warmlopen.

Natuurlijk, de liedjes blijven evergreens en iedereen zingt ze mee. De verhaaltjes zijn eenvoudig en herkenbaar en de piepjonge doelgroep heeft natuurlijk nog niet zo veel eisen. Bovendien is Melissa Drost een frisse en vrolijke verschijning die prettig is om naar te kijken. Maar als film biedt ‘Juf Roos is jarig’ weinig extra ten opzichte van de televisie- en YouTube-reeks en omdat de filmpjes een sterk repetitief karakter hebben valt dat meer op dan bijvoorbeeld in het geval van vergelijkbare releases als ‘Buurman en Buurman’ en ‘Masha en de Beer’. Gevolg daarvan is dat de indruk wordt gewekt dat de film louter is uitgebracht om extra geld in het laatje te brengen. Peuters en kleuters zijn misschien jong en maar hebben tegenwoordig zo veel keuzes en mogelijkheden en weten steeds sneller hun weg in het medialandschap te vinden. Ook zij zijn hier waarschijnlijk niet echt van onder de indruk.

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 31 juli 2019
DVD-release: 30 november 2010
VOD-release: 2 december 2019