Keep an Eye on Amélie – Ooh La La! – Keep an Eye on Amélie (1973)

Regie: Douglas Argent | 58 minuten | komedie | Acteurs: Patrick Cargill, Judi Dench, Alan Dalton, Helen Cherry, Julian Holloway, Bill Fraser, Arnold Diamond, Thorley Walters, Paul Whitsun-Jones, Suzan Cameron, Victor Woolf, Roger Brierley

Een laatbloeier mag je Dame Judi Dench best noemen. In de internationale filmwereld tenminste. Want in haar eigen Groot-Brittannië was ze al lang en breed een gerespecteerd actrice, voordat de rest van de wereld haar leerde kennen als ‘M’ uit de reeks James Bond-films en Koningin Elizabeth II uit ‘Shakespeare in Love’ (1998). Haar eerste BAFTA won ze dan ook ruim dertig jaar voordat ze haar eerste Oscar op de schoorsteenmantel mocht zetten. Haar prijzenkast puilt verder uit met meerdere Laurence Olivier Awards (de hoogst haalbare onderscheiding in de Britse toneelwereld) en tientallen andere onderscheidingen. Alsof dat nog niet genoeg bewijs van haar kunnen is, trad ze ook nog op met de prestigieuze toneelgezelschappen The Royal Shakespeare Company en The National Theatre, en stond ze op de planken in het legendarische Old Vic Theatre. Vaak speelt Dench zware rollen die veel inlevingsvermogen eisen. Dat ze af en toe ook warmloopt voor iets luchtigers, bewijst ze met haar rol als kokette courtisane in het knotsgekke ‘Keep an Eye on Amélie’. Deze komedie werd voor het eerst vertoond in 1973. Het verhaal is van de hand van de legendarische Franse farceur Georges Feydeau (de oorspronkelijke titel van het toneelstuk luidt ‘Occupe-toi d’Amélie’), in het Engels vertaald door Caryl Brahms en Ned Sherrin. Alle elementen uit de klassieke klucht zijn aanwezig: de losbandige maar charmante heldin, de verstokte vrijgezel – met afschuwelijke pruik en zo mogelijk nog foutere snor – die achter een erfenis aanzit, zijn geliefde, haar geliefde, een steenrijke peetvader die zich gemakkelijk om de tuin laat leiden, een hitsige prins uitgedost met monocle en oorlogslitteken, een man zonder broek en een trio hilarische politieagenten. De gein wordt nog verder aangedikt met verwisselde brieven, lollige accenten en een knotsgekke bruiloft. Onze eigen ‘koning van de klucht’ John Lanting had het niet beter kunnen bedenken…

Je houdt van de klucht of je hebt er een gruwelijke hekel aan. In Groot-Brittannië was de komische reeks ‘Ooh La La!’, tussen 1968 en 1973 uitgezonden op de BBC, een groot succes. ‘Keep an Eye on Amélie’ heeft als grote voordeel dat er een pak rasacteurs meedoet waar je u tegen zegt. Het zijn stuk voor stuk acteurs die zich bewezen hebben in de Britse theater- en filmwereld. Naast de onvolprezen Judi Dench zien we onder anderen Bill Fraser, Patrick Cargill en Helen Cherry te zien. Zij zetten hun beste beentje voor, maar ‘Keep an Eye on Amélie’ wordt eigenlijk nooit grappig. Daarvoor zijn de grappen simpelweg te flauw. Bijvoorbeeld wanneer Dench zich onder het bed van haar zogenaamde verloofde Cargill verstopt, terwijl hij wanhopig probeert zijn ongewenste gast – zijn opgewonden minnares Cherry – de deur uit te werken. Daarbij maken de personages steeds direct contact met het kijkerspubliek door hen via de camera aan te spreken. Misschien werkte het in 1973 wel, maar nu komt het vooral erg belegen over…

Hoofdrolspelers Dench en Cargill geven hun performance precies de touch mee die de rollen vereisen: lichtvoetig, chaotisch en zwaar over the top. In feite geldt die benadering voor de complete cast. Decors en kostuums zijn uitstekend verzorgd. Het verhaal trekt in een razend tempo aan je voorbij. Echt slécht is het allemaal niet, daarvoor is er teveel talent gemoeid met deze productie. Maar de geur van mottenballen blijft te lang hangen. Zo te zien hadden de acteurs ontzettend veel lol toen ze ‘Keep an Eye on Amélie’ maakten, want dat stralen ze zeker uit. Maar voor de moderne kijker valt er toch bitter weinig te lachen. De grollen zijn vaak op het ordinaire af en de larger than life personages wekken uiteindelijk vooral op de zenuwen. ‘Keep an Eye on Amélie’ is meligheid ten top, die wellicht beter te pruimen als je een flink aantal borrels achter de kiezen hebt…

Patricia Smagge