Malice (1993)

Regie: Harold Becker | 107 minuten | misdaad, thriller | Acteurs: Alec Baldwin, Nicole Kidman, Bill Pullman, Bebe Neuwirth, George C. Scott, Anne Bancroft, Peter Gallagher, Josef Sommer, Tobin Bell, William Duff-Griffin, Debrah Farentino, Gwyneth Paltrow, David Bowe, Diana Bellamy, Michael Hatt, Paula Plum, Sara Melson, Ken Cheeseman, Richard Rho, Joshua Malina, Christine Wheeler, Sharon Albright, Tom Kemp, Robin Joss, Patricia Dunnock, Brenda Strong, Michael Bofshever, Laura Langdon, David Candreva, Ann Cusack

Sterk gespeelde thriller vol met al dan niet verrassende plotwendingen, waar je na afloop maar niet al te veel over na moet denken. De eerste veertig minuten ontwikkelt de film zich nog als een conventionele thriller, waarbij de aanwezigheid van een serieverkrachter annex moordenaar op de campus waar Andy decaan is, de rode draad lijkt te zijn. Dan, nadat Tracy een spoedoperatie heeft ondergaan, stapelen de verrassingen zich op en kronkelt het plot zich in meer bochten dan een gemiddelde achtbaan heeft. Helemaal geloofwaardig zijn al deze ontwikkelingen niet, maar voor de duur van de film zit je gebeiteld, want het geheel wordt met lef en meer dan voldoende vakmanschap gepresenteerd.

De bekwame regie van Harold Becker en de cameravoering van Gordon Willis (‘The Godfather’ trilogie) weten de film visueel fraai vorm te geven en worden hierbij ondersteund door de muziek van Jerry Goldsmith. Van de drie acteurs in de hoofdrollen zijn vooral Baldwin en Kidman bijzonder goed op dreef. Baldwin leeft zich uit als de egocentrische chirurg Jed Hill, in een rol die voor hem gemaakt lijkt te zijn en ook Kidman geeft een visitekaartje af als Tracy, met erg sterk spel, zonder daarbij in trucjes of overdrijving te vervallen. De enige die hier wat bleekjes bij afsteekt is Bill Pullman, die de rol van Andy op zich neemt. Misschien ligt het een beetje aan de rol die hij speelt, die van alledaagse man, maar wellicht heeft het ook te maken met het feit dat Pullman meestal dit soort rol vertolkt. Weinig vernieuwends van hem op dit vlak in de film. Wat de film nog wat extra’s meegeeft, is het optreden van Oscar-winnaars George C. Scott en Anne Bancroft, die beiden een manier vinden om te schitteren in kleine rolletjes. Minder vermeldenswaardig is de piepkleine bijrol – één van haar eerste rollen – van Gwyneth Paltrow als studente, die nauwelijks een minuut aan scènes heeft.

Het scenario is deels van de hand van Scott Frank (‘Dead Again’, ‘Minority Report’), maar de grootste bijdrage is afkomstig van Aaron Sorkin, die later triomfen zou vieren met de Emmy-winnende serie ‘The West Wing’. Voor de kenners van zijn dialogen en gevatte uitspraken is zijn stijl in ‘Malice’ zeker te herkennen. Met name de toespraak van Dr. Hill over God is een typerend voorbeeld van Sorkins schrijfwijze.

Plotsgewijs valt er weinig meer te zeggen, zonder al teveel elementen weg te geven. Gewoon kijken dus deze film, die van begin tot eind boeit. En ook al worden allerlei thriller-clichés vrolijk in de recycling gegooid en is er weinig nieuws onder de zon, ‘Malice’ is knap gemaakt entertainment om even te ontsnappen aan de beslommeringen van alledag.

Hans Geurts

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 11 mei 1995