Man of the Year (2006)

Regie: Barry Levinson | 115 minuten | drama, thriller, komedie, romantiek | Acteurs: Robin Williams, Christopher Walken, Laura Linney, Lewis Black, Jeff Goldblum, David Alpay, Faith Daniels, Tina Fey, Amy Poehler, Doug Murray, Chris Matthews

Met regisseur Barry Levinson weet je het maar nooit. De Amerikaan was niet alleen verantwoordelijk voor de prachtfilms ‘Rain Man’ en ‘Diner’ maar ook voor cineprut als ‘Disclosure’ en ‘Toys’. Het verhaal van ‘Man of the Year’ doet vermoeden dat deze nieuwste van Levinson onder één van die twee uitersten zal vallen, zeker als je weet dat de al even wisselvallige Robin Williams de rol van presidentskandidaat voor zijn rekening neemt. Dat ‘Man of the Year’ uiteindelijk niet veel meer dan een doorsneefilm is geworden, mag dan ook best een verrassing heten.

Daar ziet het in het eerste half uur trouwens niet naar uit. Met veel vaart en humor vertelt Levinson het verhaal van Tom Dobbs, een populistische talkshowpresentator die het politieke establishment eens flink wakker wil schudden. Hier zien we Robin Williams op zijn sterkst, als humorist voor wie geen huisje heilig is en die met scherpe en minder scherpe grappen de zittende politici de les leest. Voor Nederlandse kijkers is dat eerste half uur extra boeiend omdat het allemaal sterk doet denken aan de luidruchtige opkomst van onze eigen onfortuinlijke populist.

Helaas zakt het verhaal na dat eerste half uur in, en niet te zuinig ook. Nadat Dobbs onrechtmatig is verkozen tot president, verplaatst het zwaartepunt van de film zich naar een medewerkster van het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de falende computers. Die medewerkster wil de klokken gaan luiden en daar is het bedrijf niet echt gelukkig mee. Vanaf dat moment bloedt de satire dood en wordt ‘Man of the Year’ een thriller, waarbij ook nog wat weeïge romantiek om de hoek komt kijken.

Dat de thrillerelementen en de romantiek enorm botsen met de satire is niet eens het grootste probleem van ‘Man of the Year’. Dat grootste probleem zit in de uitwerking van de thriller. De manier waarop de kopstukken van het bedrijf de klokkenluidster Eleanor aanpakken doet volkomen ongeloofwaardig aan. Vooral de eerste (min of meer) gewelddadige actie ten opzichte van Eleanor is zo vergezocht dat je het verhaal daarna niet meer serieus kunt nemen. Het is dan aan de sporadische grappen van Williams te danken dat de boel niet helemaal instort.

Hoewel ‘Man of the Year’ dus zeker geen goede film is, wordt hij ondanks zijn lengte nooit echt vervelend. Tel je dat op bij het redelijk acteren, het sterke eerste half uur en die ene briljante grap over Mama Cass Elliot, dan krijg je een zwaar twijfelgeval. Maar wel een twijfelgeval waar veel meer had ingezeten als de makers voluit hadden gekozen voor de humor. Een beetje meer in de geest van Pim, dan hadden we een puike satire gekregen.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 25 januari 2007