Mr. Deeds Goes to Town (1936)

Regie: Frank Capra | 115 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Gary Cooper, Jean Arthur, George Bancroft, Lionel Stander, Douglass Dumbrille, Raymond Walburn, HB Warner, Ruth Donnelly, Walter Catlett, John Wray

Na het overdonderende succes van ‘It Happened One Night’ was regisseur Frank Capra een beetje huiverig om een nieuwe film te maken. De verwachtingen waren na de met de vijf belangrijkste Oscars beladen voorganger natuurlijk huizenhoog. Maar hij moest toch door en maakte de kleine film ‘Broadway Bill’. Deze film was echter nooit bedoeld als opvolger van ‘It Happened One Night’. Dat had de film ‘Lost Horizon’ moeten worden. Maar de beoogde hoofdrolspeler van die film, Ronald Colman, had echter contractuele verplichtingen en dat project werd op de lange baan geschoven. Gelukkig voor Capra viel zijn oog vervolgens op het verhaal dat de basis zou gaan vormen voor ‘Mr. Deeds Goes to Town’. Hij was direct verkocht.

Capra vond de legendarische acteur Gary Cooper geknipt voor de hoofdrol van Longfellow Deeds en zocht nog naar een geschikte tegenspeelster. Carole Lombard haakte drie dagen (!) van tevoren af en dus moest worden begonnen aan de opnamen zonder een leading lady. Capra’s oog viel op een blondine met een opvallende stem, Jean Arthur. Zij was al op het witte doek te bewonderen ten tijde van de stomme film, maar was wat naar de achtergrond geraakt toen de talkies opkwamen. Haar piepende stem had haar behoorlijk onzeker gemaakt. Maar Capra geloofde in haar en dat kwam haar prestaties zeer ten goede. Met een uitstekende en gemotiveerde cast, scriptschrijver Robert Riskin aan zijn zijde en een voor die tijd ongekend hoog budget van $800,000 ging Capra vol vertrouwen aan het slag.

Wanneer een steenrijke New Yorkse zakenman verongelukt, laat hij zijn vermogen van $20 miljoen na aan zijn neef. Deze Longfellow Deeds (Gary Cooper) is een dromerige dichter, afkomstig uit het idyllische Mandrake Falls, die eigenlijk helemaal niet zit te wachten op al dat geld en het het liefste weggeeft. Door enkele doortrapte notarissen en een gesjeesde pr-man wordt hij mee naar de grote stad genomen om een en ander vast te leggen. Eenmaal in New York aangekomen komt Deeds erachter dat iedereen ineens iets van hem wil. Maar hij is zeker niet zo naïef als ze denken en weet ze allemaal af te wimpelen. Totdat een mooie jongedame die zichzelf Mary Dawson noemt (Jean Arthur) zijn pad kruist. Deeds is op slag verliefd en stort zich vol overgave op deze vrouw. Wat hij echter niet weet is dat Mary in werkelijkheid Louise ‘Babe’ Bennett heet en dat zij sterreporter is van de plaatselijke krant. Zij is er verantwoordelijk voor dat er allerlei belastende verhalen over hem in de krant verschijnen die van hem het lachertje van de New Yorkse society maken. Als Mary/Babe er echter achterkomt wat voor een goedmoedige, zachte en idealistische man Deeds is, krijgt ze spijt. Maar is het dan niet al te laat …?

‘Mr. Deeds Goes to Town’ was een grote hit in de bioscopen en dat had waarschijnlijk alles te maken met het feit dat Amerika op dat moment in de grote depressie zat. Longfellow Deeds, een gewone man die een fortuin in de schoot geworpen krijgt maar het geld liever weggeeft aan de arme boeren, kon uiteraard op veel sympathie rekenen. Ook de critici waren gecharmeerd van de film, die Oscarnominaties voor beste script, beste geluid, beste film en beste acteur (de eerste voor Gary Cooper) in de wacht sleepte en het felbegeerde beeldje voor beste regie zelfs wist te winnen. Dat was niet in de laatste plaats te danken aan de fantastische chemie tussen Cooper en Arthur, die hun rollen integer en vol overtuiging spelen. Ook de andere acteurs, Lionel Stander als de gewiekste pr-man die het hart uiteindelijk toch op de juiste plaats heeft voorop, zijn op dreef. De cinematografie van Joseph Walker, die vaker met Capra werkte, is eveneens tot in de puntjes verzorgd.

‘Mr. Deeds Goes to Town’ vertoont veel gelijkenissen met een andere Capra-film, ‘Mr. Smith Goes to Washington’. Niet alleen de titels lijken op elkaar, maar ook het feit dat in beide films een oprechte, ietwat naïeve man het opneemt tegen de boze buitenwereld. Mr. Deeds vecht tegen de onhebbelijkheden van het kapitalisme, waar Mr. Smith de corruptie in de politiek te lijf gaat. Hoewel beide films tegenwoordig tot Capra’s beste werk worden gerekend, heeft hij dat zelf nooit zo gezien. Waarschijnlijk komt dat doordat deze gedurfde onderwerpen ervoor zorgden dat hij door de autoriteiten op een blacklist werd gezet als zijnde iemand met de verkeerde (‘want misschien wel communistische?’) sympathieën. Het dreef Capra, die als kleine jongen vanuit het arme Sicilië naar het land van de onbegrensde mogelijkheden kwam en daar een grote liefde voor zijn nieuwe vaderland ontwikkelde, zelfs meer en meer naar de conservatieve kant van het spectrum. Zijn latere films missen dan ook de het gedurfde en de magie van zijn films uit de jaren dertig en veertig.

Hier en daar komen er wat ongeloofwaardigheden voor in de film – tegenwoordig zal iemand die 20 miljoen weggeeft aan anderen niet zo snel voor psychisch gestoord worden aangezien, bijvoorbeeld – toch is ‘Mr Deeds Goes to Town’ een heerlijke feelgoodfilm die liefhebbers van klassieke films niet mogen missen. Dit origineel is hoe dan ook te verkiezen boven de matige remake ‘Mr. Deeds’ uit 2002. Al is het alleen al vanwege het eendimensionale acteerwerk van Adam Sandler dat schril afsteekt tegenover het sublieme integere spel van Gary Cooper.

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 30 oktober 1936