Nar (2011)

Regie: Ümit Ünal | 84 minuten | drama | Acteurs: Serra Yilmaz, Irem Altug, Idil Firat, Erdem Akakce, Sükran Ovali

Een vrouw komt aan de deur, doet zich voor als een waarzegster en zegt dat ze een afspraak had gemaakt met Dr. Sema. Deniz doet open, en doet alsof ze Sema zelf is. In werkelijkheid is Sema haar partner. Niets is wat het lijkt, zoveel wordt al snel duidelijk. De waarzegster is uit op rechtvaardigheid, omdat haar kleindochter is gestorven in het ziekenhuis van dokter Sema. Ze is wanhopig en schuwt geen enkel middel om haar gelijk te krijgen. Ze houdt Deniz en de conciërge gegijzeld, en als Sema eindelijk thuis komt, neemt het verhaal ineens een geheel andere wending.

De film ‘Nar’ is een psychologische thriller, met een voelbare spanning vanaf het begin. Door de langzame editing en de lang aanhoudende shots krijgt de film iets traags over zich, wat een extra spanning opwekt, want constant wil je meer als kijker. In de verstilling ligt een zekere dreiging, die ook in de beelden zichtbaar is, met grote kleurvlakken die boven de hoofden van de spelers hangen. De camera registreert op een fotografische manier, over elk shot is duidelijk veel nagedacht, met symbolische verwijzingen naar bijvoorbeeld de granaatappels. Er zijn veel leemtes, verassende afsnijdingen en boeiende perspectieven. Er wordt gespeeld met diepte en vaak wordt er op een bespiedende manier om hoekjes of langs muren gefilmd, wat het voyeuristische gevoel verhoogt, alsof de kijker zelf aanwezig is en ook in de kamer is bij de bijzondere verzameling individuen.

‘Nar’ speelt zich voornamelijk af in één ruimte, op een enkel uitstapje naar het verleden na, waar prachtige animaties worden gebruikt. De beeldkwaliteit doet vermoeden dat het om een low-budgetfilm gaat, maar dat doet geen afbraak aan de kwaliteit van de beelden. Het verhaal van ‘Nar’ is wel redelijk origineel, maar had soms wat spannender gekund. Gelukkig zijn de acteerprestaties zeer overtuigend, van de zeer ingehouden waarzegster tot de emotionele Deniz en de koelbloedige Sema. ‘Nar’ besteedt heel nonchalant ook aandacht aan homorelaties, door er weinig aandacht aan te besteden doet het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En zo maakt het een statement, want nog niet heel Turkije (en niet de hele wereld) is zo ruimdenkend als deze Turkse filmmaker.
De mooie beelden, de acteerprestaties, het bijzondere ritme van ‘Nar’ maken het sowieso de moeite waard om het te bekijken.

Mirte Brethouwer