Piggy Banks (2004)
Regie: Morgan J. Freeman | 87 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Jake Muxworthy, Lauren German, Gabriel Mann, Tom Sizemore, Joel Michaely, Dylan Sprouse, Drew Osborne, Kelli Garner, Toni Wynne, Jazmin Daley, Lisa Adachi, William L. Eakland, JJ Neward, Bridger El-Bakhi, Lin Shaye, Kiersten Pyke, Frank Gerrish, Dixie Jones
‘Piggy Banks’ is een donkere film over een disfunctionele familie, met het accent op de kinderen. Als de twee broers John (Jake Muxworthy, als kind Dylan Sprouse) en Michael (Gabriel Mann, als kind Drew Osborne) voor ze in de puberteit terecht komen hun moeder verliezen keert hun vader (Tom Sizemore) weer terug om – af en toe – voor zijn kroost te zorgen. Zijn opvoedmethodes zijn op zijn zachtst gezegd nogal onconventioneel, hij haalt de kinderen van school en leert ze dat je nooit voldoende lederen riemen hebt: deze zijn namelijk erg handig voor het uitdelen van slaags zonder dat je zelf gewond raakt en je kunt er zelfs mensen mee vastbinden. Al snel komen de jongens er achter dat hun vader moordt voor geld. Hij is echter geen huurmoordenaar, maar kiest zijn slachtoffers op eigen houtje. Anders dan een financiële motivatie lijkt hij niet te hebben. De broertjes leren dat het heel normaal is om mensen om te leggen voor geld en kijken er na enige tijd ook niet meer vreemd van op. In een lugubere scène zien we hoe de nog levende slachtoffers vastgebonden in een kast zitten en dat John en Michael geld van ze wegnemen.
Het is dus niet verwonderlijk dat de jongens in hun vader’s voetsporen treden. Als moordend duo trekken zij door Amerika, overal zorgvuldig hun sporen wissend. De twee hebben dan wel een gezamenlijke achtergrond, maar John en Michael verschillen van elkaar als dag en nacht. John is introvert en teruggetrokken, Michael is een feestbeest en versiert vrouwen bij de vleet. Het gemak waarmee ze mensen ombrengen hebben ze echter gemeen. Keerpunt lijkt te komen als ze de mooie Archer (Kelli Garner) ontmoeten. Zij brengt met haar vrije ideeën en openhartige verhalen iets in de jongens teweeg, waardoor Michael weigert haar te vermoorden. Als ook John door haar betoverd wordt, voel je dat er iets staat te gebeuren.
De film is gevuld met flashbacks, in mooi stemmig blauw geschoten (met name de scènes met vaderlief) of in het duister. Wat goed is gedaan is dat lange tijd niet duidelijk is of de donkere scènes in het verleden spelen of dat het nog plaats moet vinden. Hierdoor blijft de spanning er goed in. Als John zijn halfzus Gertie (Lauren German) opzoekt, komen er in warme kleuren gefilmde scènes bij, die heel goed de omslag in John’s gemoedstoestand weergeven. Bij Gertie vindt hij rust, geluk en hoop op een betere, andere toekomst. De scènes met Lauren German en Jake Muxworthy zijn geweldig, de twee acteurs hebben een enorme chemie en de emoties, verdriet, angst, woede en verliefdheid, springen van het scherm. Vooral Lauren German is een actrice die kans maakt om door te breken.
Het script is goed geschreven. Er zitten wel een aantal onlogische zaken in het verhaal – zoals ‘Piggy Banks’ doet voorkomen, moeten de gezinsleden gezamenlijk immers zo ongeveer meer moorden hebben gepleegd dan de grootste seriemoordenaar van Amerika. Waarom zijn ze dan nog niet gepakt? Af en toe speelt de angst om gesnapt te worden wel bij de broers, maar van enige politiedreiging is geen sprake. Hoewel dit als nadeel opgevoerd kan worden, is het tegelijkertijd ook wel verfrissend en blijft er meer tijd over voor ontwikkelingen die er toe doen. Sterk punt is ook dat het geweld voor een groot deel zich net buiten beeld afspeelt. De illusie alleen is al voldoende om te overtuigen en de kijker ineen te doen krimpen.
‘Piggy Banks’ is een prima geregisseerde film die gedurende de hele speelduur weet te boeien. Met een goed presterende cast, met Jake Muxworthy en Lauren German als uitblinkers, is dit een geslaagde indie drama/thriller. Verwacht echter geen slachtpartijen en liters vergoten bloed, want dat levert ‘Piggy Banks’ je niet.
Monica Meijer