Prins Ribbit – Ribbit (2014)

Regie: Chuck Powers | 89 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Charly Luske, Britt Dekker, Rogier Komproe, Joyce Beullens, Reinder van der Naalt | Originele stemmencast: Sean Astin, Tim Curry, Russell Peters, Cherami Leigh, Elza Irdalynna, Amelia Henderson, Sonny Franks, Christina Orow, Kennie Dowle, Valentine Cawley, Martin Dysart, Dilly Shakir, Ali Astin, Casey Powers, Chuck Powers, Loh Mun Wai, Taaz Gill, Bernice Chauly, Marcus Friend

‘Een grote sprong voorwaarts voor de animatie-industrie in Maleisië’, zo werd ‘Ribbit’ (‘Prins Ribbit’ in het Nederlands) met een woordspeling enthousiast aangekondigd. Het land doet internationaal niet of nauwelijks mee op animatiegebied en kosten noch moeite werden gespaard om het in één klap op de kaart te zetten met (nota bene!) een grote 3D-productie. Het Maleisische multimediabedrijf KRU Studios heeft apart een animatieafdeling opgetuigd, Kartun Studios, waar Amerikaan Chuck Powers (tevens schrijver en regisseur van ‘Ribbit’) creatief hoofd van is gemaakt. Al het toptalent van Maleisië en India is aangetrokken om aan de film te werken en een Amerikaanse stemmencast met onder anderen Sean Astin, Tim Curry en komediant Russell Peters moest het de nodige zeggingskracht verlenen. Helaas is daarbij de focus op het verhaal geheel verloren gegaan.

‘Ribbit’ gaat over de gelijknamige kikker die als enige van zijn groepje giftig is en niet van springen of zwemmen houdt. Hij houdt zich op ergens in het Amazonegebied, waar een vliegende eekhoorn genaamd Sandy zijn beste vriendin is. Maar zelfs Sandy’s vriendschap kan Ribbit niet geruststellen in zijn anders-zijn. Hij zoekt een doel in zijn leven en gaat met een hoofd vol filosofische levensvragen op pad. Als eerste komt hij de vampiervleermuis Deepak tegen (met Indiaas accent), die hem een sprookje voorhoudt dat hij een betoverde prins is en door een prinses gekust moet worden. Ook al verschijnt Sandy net op tijd ten tonele om Deepak te ontmaskeren, het denkbeeld dat hij een menselijke prins is, laat Ribbit niet meer los. Samen trekken ze verder het regenwoud in om op zoek te gaan naar een prinses.

Onderweg komen ze nog diverse dieren tegen die om onduidelijke redenen allemaal een accent in een andere taal hebben (een Franse spin, een Australische kaaiman, Duitse zeekoeien). Het is ongetwijfeld grappig bedoeld, maar zeker in het geval van de zeekoeien (het mannetje draagt zelfs een waterbloem op zijn hoofd als Pickelhaube, de kenmerkende 19-eeuwse Duitse legerhelm) slaat de grap gauw dood. Het is allemaal veel te dik aangezet, veel te stereotiep. Wanneer Ribbit eindelijk de menselijke nederzetting bereikt, lijkt er vervolgens een nieuwe film te beginnen met een opzichtig plot over een gemene medicijnman die de prinses wil vergiftigen om zo de heerschappij naar zich toe te trekken.

Laat het verhaal dus nogal te wensen over, de animatie is nou ook niet direct je-van-het. In het merendeel van de scènes worden de karakters groot in beeld gebracht, tegen een statische achtergrond. Je zou toch verwachten dat er in het regenwoud wat meer beweging zou zijn. Die achtergronden zijn dan wel weer dusdanig gedetailleerd dat ze af en toe enorm afsteken tegen de wat minder gedetailleerde dieren. Het is wellicht niet eerlijk om bij zo’n eerste poging meteen een vergelijking met Disney, Pixar of Dreamworks te maken, maar het kwaliteitsverschil in cgi is wel heel erg groot. Het ontstijgt nauwelijks het niveau van de gemiddelde generieke kinderserie op tv.

Voor de allerjongsten is er allicht genoeg te genieten. Die zijn niet zo kritisch. Maar voor wat oudere kinderen en zeker voor volwassenen, valt er weinig te halen bij ‘Ribbit’. Het verhaal is slordig en onevenwichtig, de karakters niet interessant uitgewerkt en vooral te dik aangezet, de animatie is gewoonweg niet fraai afgewerkt en er zitten nauwelijks memorabele momenten in de film. Zelfs een vlucht op de rug van een toekan of een trip over water op een boomstam zijn nog saai in beeld gebracht. Het is een hupsje voorwaarts hooguit; de animatie in Maleisië heeft nog een lange weg te gaan. Misschien de volgende keer een iets minder megalomaan project?

Wouter de Boer

Waardering: 2

DVD- en blu-ray-release: 30 april 2015