Star Trek: Nemesis (2002)
Regie: Stuart Baird | 116 minuten | actie, drama, avontuur, science fiction, thriller | Acteurs: Patrick Stewart, Jonathan Frakes, Brent Spiner, LeVar Burton, Michael Dorn, Marina Sirtis, Gates McFadden, Tom Hardy, Ron Perlman, Shannon Cochran, Dina Meyer, Jude Ciccolella, Alan Dale, John Berg, Michael Owen, Kate Mulgrew, Robertson Dean, David Ralphe, J. Patrick McCormack, Wil Wheaton, Majel Barrett
De ‘Star Trek’ filmserie heeft een traditie opgebouwd: oneven nummers zijn per definitie minder goed dan de even nummers. ‘Star Trek: Nemesis’ is het tiende deel en daarmee had regisseur Stuart Baird zowel voor- als nadelen. Aan de ene kant zat hij niet met het stigmata dat de film hoe dan ook slecht zou worden ontvangen door fans, aan de andere kant waren de verwachtingen hoog gespannen. Zeker als je bedenkt dat het al vaststond dat dit de laatste reis van de zogenaamde Next Generation zou zijn.
Regisseur Baird had nog weinig ervaring op de regiestoel (‘Executive Decision’, ‘U.S. Marshals’), maar heeft vaak genoeg als editor opgetreden (‘Lethal Weapon 2’, ‘Demolition Man’). De ervaring zou hem moeten hebben geleerd hoe actie logisch in een film kan passen, maar dat gaat met ‘Nemesis’ niet op. Bijvoorbeeld de eerste actiescène waarin Picard, Data en Worf op pad gaan met een jeep (voor het eerst in hun carrière als ruimteverkenners) en worden achtervolgd door vijanden die net even iets te toevallig ook in grondvoertuigen zitten.
De eerste helft van de film is voornamelijk gevuld met lange dialogen afgewisseld met minieme (en onlogische) actie. De belangrijke tegenstander van de Federatie, leider van de Remans genaamd Shinzon, is nieuw, maar komt van het Romulan rijk waar de Federatie al sinds het begin in oorlog mee is. De dialogen zijn dan ook bedoeld om de dreiging van deze tegenstander duidelijk te maken. Shinzon wordt gespeeld door Tom Hardy die helaas nog niet uitzonderlijk veel acteerervaring had. Om dan tegenover Patrick Stewart te staan die al jarenlang in de rol als Picard is gegroeid, is geen makkelijke opgave. Hulde hoe hij zich staande weet te houden, maar als een waarlijk gevreesde antagonist komt hij helaas niet echt over.
Omdat het toch om de laatste reis met de crew gaat, is het een vreselijk gemiste kans om alle leden aan bod te laten komen. Vooral Picard en Data zijn aanwezig, hier en daar bijgestaan door Worf, Riker en Troi. Beverly Crusher heeft maar één zin in de hele film en haar zoon Wesley en Guinan laten niet eens hun gezicht zien. Het afscheid met de fans komt nogal onaf over en ze worden met een leeg gevoel achtergelaten.
Het tiende deel sluit de Star Trek serie met een anti-climax af. De actiescènes zouden door mister Spock worden beoordeeld als “illogical”. De tegenstander is leuk gevonden, maar bij lange na niet zo indrukwekkend als de Borg. En het is jammer dat vergeten is dat de Next Generation crew uit meer leden bestaat dan alleen Picard en Data. Hoe dan ook is de laatste ruimteslag groots genoeg om de film voor science fiction fans interessant te maken en deze in het algemeen nog net te redden van een onvoldoende.
Roland Torenbeek
Waardering: 3
Bioscooprelease: 6 maart 2003