Stella (2008)

Regie: Sylvie Verheyde | 103 minuten | drama | Acteurs: Léora Barbara, Mélissa Rodriguez, Laëtitia Guerard, Karole Rocher, Benjamin Biolay, Guillaume Depardieu, Johan Libéreau, Jeannick Gravelines, Valérie Stroh, Thierry Neuvic, Anne Benoît, Christophe Bourseiller, Nicolas Janny, Christel Dewynter, Yolaine-Anne Gliott, Clémence Lassalas, Laura Martin, Inès Ferrer, Maxence Thorey, William Wayolle, Marceau Gorce, Alexandre Ducrocq, Axel Torque, Jacky Roure, Farid Djouassi, Karim Canama, Bruno Guillot, Walter Shnorkell, Ema Chicotot, Dominique Derose, Marie Hennerez, Miguel Benasayag, Angélique Benassayag, Marc Bodziac, Thomas Grézaud

Om maar direct het oordeel te geven: ‘Stella’ is gewoon een heerlijke film, met sterk spel, puntige dialogen, humoristische analyses en een puik scenario. De nog jonge hoofdrolspeelster Léora Barbara vertolkt de rol van Stella op grandioze wijze. ‘Stella’ is aan de ene kant een gevoelvolle en vooral warme schets van een jong meisje op haar weg naar de puberteit, maar is tegelijk ook een sublieme weergave van de problematiek van maatschappelijke standsverschillen en de sociale strijd die daaruit voortvloeit.

Het sterk autobiografische verhaal speelt zich af in 1977 in Parijs – regisseur Sylvie Verheyde baseerde de film op haar eigen jeugd. De ontwikkelingen concentreren zich volledig op de sociale wereld van de jeugdige Stella Vlaminck. In de verhaallijn is het gebruik van de voice-over een belangrijke stijlfiguur. Stella moet zich zien te handhaven in twee totaal verschillende maatschappelijke milieus en Léora Barbara brengt de persoon die zij speelt overtuigend tot leven. Beide milieus kennen totaal andere omgangsvormen en handhavingstrategieën.

Stella’s ouders runnen een rumoerig en druk café in een arbeiderswijk en een deplorabele woonomgeving. Stella heeft zich door het laten vervalsen van een handtekening weten te plaatsen op een school waar de betere milieus hun kinderen naar toe sturen. Daar valt zij enorm uit de toon, haar omgangsvormen zijn niet alleen geheel anders, ook de dingen die zij behoort te weten wijken af. Zij weet alles van voetbal, kaartspelen, de harde realistische kanten van het leven. Dat ziet zij dagelijks om haar heen in het café van haar ouders, waar de klanten weinig gepolijste omgangsvormen hebben. Op de school waar zij naar toe gaat heersen heel andere omgangsvormen. Zij valt daar volledig uit de toon, draagt de verkeerde kleren, heeft een achterstand op het gebied van schoolse kennis, maakt enorme taalfouten in dictees, zij is kortom een buitenbeentje dat niet wordt geaccepteerd. Door een toeval raakt zij bevriend met Gladys (een eveneens sterke rol van Melissa Rodrigues), een meisje van Argentijns Joodse afkomst, dat uit een zeer ontwikkeld milieu komt.

In dit gegeven ligt uiteraard goedkoop melodrama op de loer, maar dat is zeer vakkundig door de regisseur vermeden. Totaal geen melodrama, maar juist een uiterst realistische schets van de upward battle van een jong meisje. De film is tevens een gevoelvolle schets van de vriendschap tussen twee meisjes, die – hoeveel zij ook maatschappelijk verschillen – tegelijkertijd gevoelsmatig ook veel delen. De film is een vibrerend, energiek en levendig verhaal over Stella’s worsteling en de strijd van haar sociale mobiliteit. Stella schetst in rake bewoordingen haar milieu, maar tevens zien wij op vertederende wijze hoe zij deel is van haar sociale achtergrond die zij in veelal humoristische typeringen weergeeft. Guillaume Depardieu vertolkt een van zijn laatste rollen voor zijn onverwachte overlijden en speelt de sympathieke Alain Bernard, sociale mislukkeling en trouwe klant in het café van haar ouders, maar tevens steun en toeverlaat van Stella die veel dingen met hem kan bespreken waar haar ouders geen tijd voor hebben.

De film lijkt in eerste instantie meer gericht op het wat arthouse-achtige publiek, maar de boodschap en het spel is zo sterk dat de film een breed publiek verdient en ook zou moeten kunnen trekken. Het camerawerk is subliem, het spel is sterk, de locaties zijn uitstekend gekozen. Veel werd gefilmd vanuit de gezichtshoogte van Stella waardoor het toch al sterke scenario nog veel indringender haar eigen verhaal wordt. De film wordt magnifiek ondersteund door veel Franse hits uit die tijdsperiode. Een juweeltje, dat ontroert en vertedert, maar ook doet lachen. Absoluut gaan zien!

Rob Veerman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 5 maart 2009