Terminator: Dark Fate (2019)

Regie: Tim Miller | 128 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Linda Hamilton, Arnold Schwarzenegger, Mackenzie Davis, Natalia Reyes, Gabriel Luna, Diego Boneta, Ferran Fernández, Tristán Ulloa, Tomás Álvarez, Tom Hopper, Alicia Borrachero, Enrique Arce, Manuel Pacific, Fraser James, Pedro Rudolphi, Diego Marínez, Kevin Medina, Steven Cree

Hè, is dit niet de zesde ‘Terminator’ film? Ja, dat klopt, maar wel eentje die de laatste drie delen (‘Terminator 3: Rise of the Machines’ (2003); ‘Terminator Salvation’ (2009) en ‘Terminator Genisys’ (2015) compleet negeert en direct aansluit op Terminator 2: Judgment Day. Die continuïteit met de eerste twee delen wordt deels gewaarborgd door de terugkeer van Linda Hamilton als Sarah Connor en achter de schermen die van James Cameron. De gevierde regisseur fungeert hier als producent en schreef mee aan het verhaal – en zijn stempel is goed zichtbaar.

‘Terminator: Dark Fate’ valt meteen met de deur in huis en onderstreept in een verrassende wending in de openingsscène echter wel direct dat deze film een andere richting ingaat. Het is wel even wennen en omschakelen. Alle voorgaande delen draaiden om Skynet, het onvermijdelijke en alleen uit te stellen Judgment Day en het daarop volgende verzet tegen de machines onder leiding van John Connor. Dit uitgangspunt verdwijnt direct achter de horizon – en nieuwe bedreigingen komen ervoor in de plaats. Het basisidee is wel in stand gebleven: in de toekomst heersen de machines en groepen verzetsstrijders proberen hen te stoppen. Wie uiteraard ook gebleven zijn, zijn de Terminators. Ook hier wordt er eentje naar het verleden gestuurd met een moordmissie. Dit keer in de vorm van de ‘Rev-9’, een geavanceerd model (gespeeld door Gabriel Luna) met diverse innovatieve trucjes die we nog niet eerder hebben gezien. Hij zit achter de Mexicaanse fabrieksarbeidster Daniella “Dani” Ramos (Nathalie Reyes) aan, die verbonden is aan het verzet in de toekomst. Het verzet stuurt soldaat Grace terug in de tijd, gespeeld door Mackenzie Davis – die zo haar eigen geheimen met zich meedraagt.

De al genoemde terugkeer van Linda Hamilton als Sarah Connor, de moeder van John en de heldin uit de eerste twee delen, is zeer welkom.En wat is een Terminator film zonder Arnold Schwarzenegger? Hij is de enige constante in álle films en ook hier heeft hij een cruciale rol als een verouderde T-800, zowel in technologie als in uiterlijke leeftijd die nu de naam ‘Carl’ voert. Sarah en Carl helpen Grace om Dani te beschermen en ze hebben alle vier hun handen vol om de Rev-9 van het lijf te houden.

Dat ‘Dark Fate’ een andere richting inslaat, is op zich begrijpelijk. De verhaallijnen raakten wel een beetje uitgeput. Het is gedurfd, maar tegelijk is het – zonder meteen “spoiler alert” te hoeven roepen – ook om de betrokkenheid van de fans bij de eerste twee delen teniet te doen. En wat doen de makers vervolgens? Ze herkauwen eigenlijk precies dezelfde verhaallijnen, maar plakken er een ander etiketje op. Toch kan de film nog wel een podiumplaats claimen in de top 3 van beste films uit de hele reeks (na deel 2 op plek 1 en deel 1 op plek 2). Maar of dat nu zo’n verdienste is? Na de pessimistische toon van ‘Rise of the Machines’ met een vlakke hoofdrol van Nick Stahl, ging het behoorlijk bergafwaarts met de filmserie – ‘Salvation’ had goede actiescènes maar was heel onevenwichtig en ‘Genisys’ poogde een soort van reboot te zijn, maar miste zo’n beetje alles wat de Terminator-reeks nu zo bijzonder maakte. ‘Dark Fate’ is duidelijk beter dan die films, maar weet op eigen kracht nauwelijks de middelmaat te ontstijgen.

Regisseur Tim Miller (‘Deadpool’) raast in sneltreinvaart door de 128 minuten speeltijd heen met maar een paar adempauzes en reflecties. Schwarzenegger wordt te laat geïntroduceerd, maar de hele opzet rond de leefsituatie van Carl, de interactie met Sarah en de droge manier waarop Schwarzenegger hiermee omgaat, is wel goed voor een grinnik en grijns. Hij weet zowaar emoties over te brengen, wat best een prestatie is voor zowel de cyborg als de acteur die hem vertolkt. Het zijn de sterke acteerprestaties van Davis en Hamilton – beiden getormenteerd, beiden in staat om een Terminator aan gort te slaan of te schieten (ook al herstelt die vrijwel meteen) – die de film drijvende houden. Miller bouwt de actiescènes steeds verder uit tot steeds grotere proporties en waar hij ook steeds meer CGI en special effects voor nodig heeft.

Aanknopingspunten voor een vervolg biedt de film genoeg. Maar helaas voor de makers flopte ‘Terminator: Dark Fate’ hopeloos in de bioscoop. Onverdiend wellicht, maar het publiek had duidelijk genoeg van de hele filmserie. Als het inderdaad een slotakkoord was – en met Terminators weet je dat uiteindelijk nooit – dat eindigt de serie in elk geval weer op een iets hoger niveau.

Hans Geurts

Waardering: 3

Bioscooprelease: 31 oktober 2019
Digital Download-release: 24 februari 2020
VOD-release: 2 maart 2020
DVD- en blu-ray-release: 4 maart 2020