The Look of Love (2013)

Regie: Michael Winterbottom | 101 minuten | biografie, komedie, drama | Acteurs: Steve Coogan, Imogen Poots, Anna Friel, Stephen Fry, Matt Lucas, Tamsin Egerton, David Walliams, Kieran O’Brien, Chris Addison, June Smith, James Lance, Peter Wight, Vera Filatova, Sarah Solemani, Matthew Beard, Dara O’Briain, Paul Popplewell

Op het Sundance Film Festival ging in januari 2013 de nieuwe film van Michael Winterbottom in première. ‘The Look of Love’ is een visueel aantrekkelijke, luchtige biopic, die ook zonder voorkennis van het hoofdonderwerp – de in 2008 overleden seksbaron Paul Raymond – goed is te genieten. Daarmee is veel gezegd. De lichtvoetigheid van de film is zowel kracht als zwakte, gepersonifieerd in Steve Coogan als hoofdrolspeler. De rol van succesvol producer van burleske voorstellingen in het Londen van de jaren zeventig, is de komiek Coogan op het lijf geschreven. Het drama om hem heen wordt echter niet uitgediept, terwijl de film zich wel in die richting ontwikkelt. Een centrale rol is er in deze voor Imogen Poots als druggie-dochter Debbie, maar in haar tragische figuur is de sprankelende eerste filmhelft te weinig geïnvesteerd om ons door de trage tweede heen te slepen. Tegelijkertijd behoudt ‘The King of Soho’, de Engelse tegenhanger van Playboy-uitgever Hugh Hefner en een ware koning Midas, de sympathie van de kijker.

Het bovenstaande geldt voor al het drama dat Winterbottom ons voorschotelt: de persoonlijke relaties van Raymond verdampen als lijntjes coke in de voorhoofdsholte. Winterbottom worstelt met het samensmeden van sexy succes en persoonlijke tragedie, een filmcliché dat sowieso origineel moet worden verpakt om te overtuigen, en koos met Poots een te weinig doorleefd actrice om gewicht te geven aan het potentieel uitdagende personage Debbie. Als periodefilm leunt ‘The Look of Love’ veel op voorgangers als ‘Boogie Nights’, dat dieper in het eigen vlees snijdt, om maar eens een plastische uitdrukking te gebruiken. Coogan, die de toon zet maar moeilijk kan schakelen van lach naar traan, mag ons met zijn stijlvolle kwinkslagen door de film geleiden; zijn regisseur doet dat hoe dan ook met een flitsend tijdsbeeld van de libertijnse jaren zeventig. Het levert gniffelmomenten op als ‘Ringo ontwierp mijn interieur’. De jaren van genot en pijn vliegen echter te snel voorbij om ons blijvend te doen herinneren aan het leven van Paul Raymond.

Jan-Kees Verschuure


Waardering: 3

Bioscooprelease: 22 augustus 2013
VOD-release: 6 februari 2014
DVD-release: 6 februari 2014