The Osterman Weekend (1983)

Regie: Sam Peckinpah | 103 minuten | actie, misdaad | Acteurs: Rutger Hauer, John Hurt, Craig T. Nelson, Dennis Hopper, Chris Sarandon, Meg Foster, Helen Shaver, Cassie Yates, Sandy McPeak, Christopher Starr, Kristen Peckinpah, Burt Lancaster

“Bloody Sam” Peckinpah, zoals hij in de filmwereld bekend stond, was al in de laatste fase van zijn turbulente leven toen ‘The Osterman Weekend’ uitkwam in 1983. De laatste speelfilm van de in 1984 overleden regisseur is niet de sterkste uit zijn oeuvre. De allesbehalve misselijke cast, met onder andere Rutger Hauer en Dennis Hopper, tilt het geheel niet naar een aantrekkelijk niveau.

Moord en doodslag, Peckinpah’s thema bij uitstek, ontbreekt ook niet in ‘The Osterman Weekend’. Diverse erupties van geweld worden zeer realistisch en confronterend in beeld gebracht. Zoals gebruikelijk, trakteert Peckinpah je op gevechten en een spervuur van kogels in slowmotion. De vertraagde beelden behoren tot de hoogtepunten van de film. Zo is een vuistgevecht in slowmotion tussen Rutger Hauer en Craig T. Nelson zeer bezienswaardig.

Rutger Hauer debuteerde in 1981 in Hollywood in ‘Nighthawks’ naast Sylvester Stallone. In ‘The Osterman Weekend’ is hij eens niet de schurk met een raar accent, maar een populaire presentator van een televisieprogramma dat schokkende nieuwsfeiten aan het licht brengt. Hauer handhaaft zich ternauwernood tussen gevestigde namen als Burt Lancaster en John Hurt.

De Nederlander staat ook in de schaduw van Craig T. Nelson, die kleur geeft aan het karakter van Bernie Osterman uit de filmtitel. Het was ooit Osterman’s idee om elk jaar een gezellig weekend te organiseren met vrienden onder elkaar. T. Nelson, bekend van onder andere ‘Poltergeist’ uit 1982, is op dreef als moeilijk te peilen kompaan van Hauer. Zijn uitgestreken gezicht maakt zijn betrouwbaarheid er niet groter op. Lancaster is ook goed als valse mediatycoon, maar zowel Chris Sarandon als Dennis Hopper moeten zich behelpen met slecht uitgewerkte personages uit het script.

Het script is pretentieus, maar komt niet goed uit de verf. ‘The Osterman Weekend’ wil teveel. Kan Hauer zijn vrienden vertrouwen? Wat zijn de bedoelingen van CIA-agent Hurt? Hoe schoon zijn de handen van mediamagnaat Lancaster en wat is de rol van het spionagenetwerk genaamd “Omega”? Teveel vragen, te weinig antwoorden.

Krachtig aan ‘The Osterman Weekend’, daarentegen, is de onderliggende boodschap van de invloed van televisie op de mensheid. Televisie werkt verslavend en manipuleert mensen. De machtige mediaman Lancaster gebruikt de beeldbuis om zijn imperium te vergroten en tegenstanders uit te schakelen. De raakvlakken van het karakter van Lancaster met politieke machthebbers zijn dan ook treffend. Vervang Lancaster door bijvoorbeeld George W. Bush en zie de gelijkenis van mensen die schandalen omzeilen en gebruik van geweld goed praten.

Voor Sam Peckinpah’s laatste kunststukje moet je bijblijven. Het verhaal is ingewikkeld en wordt verder gecompliceerd door een onvoldoende uitwerking van verhaallijnen. De kans om de rode draad kwijt te raken is groot. De sterke maatschappelijke boodschap en het haast kunstig in beeld gebrachte geweld poetsen de minpunten van ‘The Osterman Weekend’ gedeeltelijk weg. Wie, ten slotte, denkt dat alleen mannen met wapens overweg kunnen, moet eens goed kijken naar Rutger Hauer’s vrouw, Meg Foster!

Robbert Bitter

Waardering: 2

Bioscooprelease: 3 november 1983