Time Trial (2017)

Recensie Time Trial CinemagazineRegie: Finlay Pretsell | 82 minuten | documentaire

Gedachten op nul. De pijngrens negerend. Kilometer na kilometer. Het landschap glijdt in een waas voorbij. Zielsalleen verder ploegend over het schier oneindige asfalt. De rug laag en stijfrecht, om een zo groot mogelijk aerodynamisch voordeel te halen. De klok tikt seconde voor seconde verder. Het gevecht met jezelf wordt almaar zwaarder. Lood in de benen. En toch onophoudelijk rond blijven draaien. Tijdrijden is, zo wordt algemeen erkend, een discipline zo zwaar als de hel. Een zelf opgelegde straf, zowel fysiek als mentaal. En dat voor een paar luttele seconden tijdswinst ten opzichte van de concurrenten.

Voor voormalig wielrenner David Millar was de beproeving tegen de klok het mooiste wat er was. De Brit was tussen 1997 en 2014 een toonaangevende tijdritspecialist in het profpeloton. Met dagoverwinningen in de drie grote rondes, meerdere ereplekken op het wereldkampioenschap (waarvan het merendeel weer werd ingenomen na een dopingbekentenis) en zijn strijd tegen het gebruik van doping (na een schorsing van een jaar) was zijn carrière succesvol te noemen.

In ‘Time Trial’ reist de toeschouwer mee met de voorbereiding van wat Millars dertiende en laatste Tour de France moet worden. Het einde van zijn wielerloopbaan nadert. Aansprekende resultaten zijn schaars geweest de laatste jaren. De klok bijna uitgeteld. De tijdrit, ooit zijn sterkste wapen, heeft sterk aan kwaliteit ingeboet. De mentale wil is er nog bij vlagen, het is zijn lichaam dat hapert. Hoewel hij het jaar ervoor nog een dagoverwinning in de Tour heeft geboekt, lijkt er dit jaar alleen een rol als wegkapitein in te zitten. Aan hem de taak om zijn ploeggenoten veilig over de Franse wegen heen te loodsen. Zijn selectie voor La Grande Boucle, zoals de Tour ook bekend staat, is echter allerminst een zekerheid. Voor een laatste keer, in een poging zijn ploegleiders te overtuigen, begint hij aan een race tegen de klok.

Alles heeft Millar er voor over om de Tour, de ronde waar hij als kind al van droomde, te halen. De voorbereidingskoersen die hij rijdt, gaan hem echter zwaar af. Die martelgang wordt haarfijn door regisseur Finlay Pretsell geregistreerd. De camera volgt Millar op de voet. Liggend op bed, almaar wachtend op de volgende etappe, in zijn hotelkamer. Tijdens de ploegbespreking in de teambus. Aan de startlijn en aan de finish. Maar ook tijdens de race is er voor Millar geen ontsnappen aan.

Via een camera voorop zijn fiets, glijdt de toeschouwer met Millar mee door het landschap, langs steile beklimmingen en met een rotvaart weer de afdaling in. Een tweede camera is op zijn gezicht gericht, waarin het afzien van Millar effectief voelbaar wordt. Voorts rijden er een reeks camera’s met hem mee. Een motor die hem overal in het peloton volgt. De volgauto die hem eveneens op de hielen zit. Officiële wedstrijdbeelden maken het af.

Daarnaast is ook het koersgeluid sterk aanwezig. We zien de renners niet alleen onderling communiceren, maar, anders dan op tv, horen het ook. De communicatie met de ploegleiders is eveneens duidelijk hoorbaar. Daaruit ontstaat een natuurgetrouw beeld van hoe de betrokkenen zelf de koers ervaren. Tezamen met de lekkere soundscape en vlotte montage maakt dat van ‘Time Trial’ een interessante en goed wegkijkende documentaire.

Op zijn best is de film als het hoofdpersonage zelf aan het woord komt. Millar is openhartig (strijdlustig maar vaak ook behoorlijk cynisch) en gaat geen moeilijk onderwerp uit de weg. Het dopinghoofdstuk van zijn carrière komt al vroeg aan bod, maar ook het drankgebruik tijdens zijn schorsing en het in zijn ogen verwerpelijke koersgedrag van zijn collega’s komen voorbij. Doordat ‘Time Trial’ zo dicht bij zijn onderwerp kan komen, krijgt de film een streepje voor ten opzichte van zijn vele soortgenoten. Wat zo vaak een droge opsomming van feiten of gebeurtenissen is, wordt hier persoonlijk. De betrokkenheid bij al zijn afzien is als gevolg groot. Een toevoeging voor het genre van sportdocumentaires.

Wouter Los

Waardering: 4

Bioscooprelease: 12 juli 2018