Transformers (2007)
Regie: Michael Bay | 143 minuten | actie, avontuur, science fiction | Acteurs: Shia LaBeouf, Megan Fox, Josh Duhamel, Rachael Taylor, Tyrese Gibson, Jon Voight, Anthony Anderson, John Turturro, Michael ONeill, Charlie Bodin, Andrew Caldwell, Bryan Cox, Peter Cullen, Frederic Doss, Kevin Dunn, Chris Ellis, Joshua Feinman, Colin Fickes, Jerald Garner, Laurel Garner, Sean Hampton, Jesse Heiman, Nicole Randall Johnson, Jeremy Jojola, Ashkan Kashanchi, Tom Lenk, Bernie Mac, Rizwan Manji, J.P. Manoux, Jamie McBride, Andy Milder, Carlos Moreno Jr., Glenn Morshower, Brad Newman, Mark Ryan, Frank Welker, Zack Ward, Amaury Nolasco
Michael Bay heeft vast goede adviezen gehad van zijn producent Steven Spielberg, in de trant van: “blaas de kijker van zijn/haar stoel met snelle actie en overdonderende special effects, maar zorg ervoor dat het menselijke gezicht niet verloren gaat” en “gebruik niet al je troeven in één slag.” En Bay heeft goed geluisterd. Want ‘Transformers’ is niet alleen een toffe actiefilm, maar heeft een leuk verhaal, uitstekend vertolkt door goede acteurs. Het vertoont hierin duidelijke overeenkomsten met Spielberg’s klassieker ‘E.T.’.
Het kan niet anders of Shia LaBeouf breekt als verse Hollywoodster door met zijn rol als Sam. Hij is uitstekend gecast, prima op zijn plek als semi-nerd die toch gaat voor wat hij wil en zo zijn kracht vindt. Een rol die hij al eens mocht oefenen in het aardige ‘Disturbia’ (D.J. Caruso, 2007). De relatie met zijn ouders is prettig geschreven en levert een paar heerlijke scènes op, zoals die waarin Sam’s moeder op het verkeerde moment begint over masturbatie.
Veel humor dus ook in de film. Vooral in de eerste helft, waarin het menselijke verhaal de boventoon voert. Een paar acteurs is hiervoor speciaal gecast, zoals de ouders van Sam en een verrassende John Turturro (‘Do the Right Thing’, ‘Barton Fink’, ‘The Big Lebowski’), die zijn gezicht niet vaak laat zien in grote producties als deze. Mislukt grappig is het ‘slechte’ robotje, dat wel iets té menselijke geluiden maakt, ongeloofwaardig en overbodig. Hier heeft de oude R2D2 truc gefaald.
Uiteraard zijn de special effects mindblowing. Nog niet eerder zijn digitale robots zo gedetailleerd en zo scherp in beeld gebracht. En het mooiste is dat ze er helemaal niet als animaties uit zien (behalve wanneer hun ‘monden’ bewegen, klein minpuntje). De muziek is cliché, maar past bij het genre, bewust lekker over the top, en het begint al vóór de openingscredits. Alle actie is in principe over the top, daar houdt Michael Bay wel van, meer nog dan Spielberg. Viaducten, huizen en vele andere zaken worden verpletterd alsof het niets is. Vaak regent het auto’s en andere voertuigen, wat op zich indrukwekkend is, maar toch gaat dat na een tijdje vervelen.
En nog iets anders dat niet veel af doet aan de kwaliteit van de film, maar die in deze tijd van oorlog en geweld wel het vermelden waard is: ‘Transformers’ doet naast één grote reclamefilm voor CMG, Nokia, Apple, Pontiac, Hummer, Pioneer, Ebay en niet te vergeten Camaro, aan als een heuse propagandafilm voor het Amerikaanse leger. Dit kan de film van een bijsmaakje voorzien dat moeilijk weg is te spoelen. Het leger komt er geweldig af, wordt glorieus, menselijk en krachtig en vooral heel vaak in beeld gebracht, uiteraard ondersteund door de bijpassende muziek. Leni Riefenstahl zou er een puntje aan zuigen. Is ‘Transformers gesponsord door het Amerikaanse Ministerie van Defensie? Wie weet.
Tot slot: vooral onder de oude Transformers-fans wordt er gediscussieerd over het feit dat Michael Bay de opbouw en inhoud van de ‘echte’ Transformers uit de populaire jaren 80 serie op vele fronten aan zijn laars heeft gelapt. Maar ja, de oude serie was voor kinderen bedoeld. Deze nieuwe film niet. En Michael Bay’s film zoekt ook niet het publiek van toen, maar het publiek van nu, en terecht. Het levert een prima film op, die, ondersteund door een stevige carrosserie van oeroude verteltechnieken, lekker de tijd neemt haar verhaal te vertellen en je meer dan twee uur lang op het puntje van je stoel houdt. Topentertainment.
Arjen Dijkstra
Waardering: 4
Bioscooprelease: 4 juli 2007