Trois nuits par semaine (2022)

Recensie Trois nuits par semaine CinemagazineRegie: Florent Gouëlou | 103 minuten | komedie, drama | Acteurs: Pablo Pauly, Romain Eck, Hafsia Herzi, Harald Marlot, Mathias Houngnikpo, Holy Fatma, Calypso Baquey, Jean-Marie Gouëlou, Andrea Romano, Françoise Lorente, Giovanna Magrini

Baptiste (Pablo Pauly) woont samen met zijn vriendin Samia (Hafsia Herzi). Hij werkt in een winkel en is hobbyfotograaf. Zij loopt coschappen in een kliniek, waar ze soatests afneemt. Het loopt niet helemaal lekker tussen hen: zij maakt lange dagen en komt dodelijk vermoeid thuis, terwijl hij ambitieloos door het leven gaat. Als Baptiste foto’s maakt op het werk van Samia, wordt hij plots betoverd door de dragqueen Cookie Kunty (Romain Eck). Als Cookie Kunty zich later door Baptiste laat fotograferen, slaat de vonk tussen de twee over. Wat volgt is een ingewikkelde verhouding, waarbij Baptiste niet alleen zijn gevoelens leert kennen, maar ook een heel nieuwe wereld. Als hij meegaat naar een dragwedstrijd om foto’s te maken, ziet hij in dat drag voor alles gaat, zelfs voor de liefde.

‘Trois nuits par semaine’ (2022) van Florent Gouëlou bereikt twee verrassende effecten, bij wie ervoor open staat. Ten eerste wordt de dragscene zo aantrekkelijk verbeeld, dat je er dezelfde nacht nog in wilt duiken. De dragqueens imponeren direct op het scherm, maar ook indirect, door de lens van Baptiste. En via zijn ogen, waarin de bewondering ontroerend zichtbaar is. Een slimme zet om een smoorverliefde fotograaf als hoofdpersoon te kiezen. Maar de dragwereld wordt zeker niet verheerlijkt: er zijn ook confronterende scènes met intimidatie, agressie en geweld.

Ten tweede normaliseert de film dat Baptiste, die samen met Samia een conventioneel heterokoppel vormt, verliefd wordt op een dragqueen. Baptiste worstelt er namelijk niet echt mee. Ja, hij is in verwarring, maar verwacht geen gekwelde geest. En Samia? Leuk vindt ze het niet, maar van shock is geen sprake. Omdat de personages er zelf geen groot drama van maken, hoeft de kijker dat ook niet te doen. Alsof de film wil zeggen: liefde kent vele gedaantes, accepteer het.

Het verhaal heeft wel een paar zwakkere plekken. Op een zeker moment voelt Baptiste zich genegeerd door Quentin (de echte naam van Cookie Kunty), wat als een groot obstakel in de relatie wordt neergezet. Maar wat er feitelijk aan voorafgaat is dat Quentin een avondje de stad in gaat als Cookie Kunty en dat Baptiste voor chauffeur mag spelen. Een domper, maar moet je er zo’n halszaak van maken? Dan de afsluiting van de film. Die is driedubbel zoetsappig en doet weinig recht aan dit onalledaagse verhaal.

Regisseur Florent Gouëlou is in enkele narratieve valkuilen gestapt, maar met ‘Trois nuits par semaine’ slaagt hij erin drag aanlokkelijk te maken, zonder de keerzijde te negeren. Daarnaast zorgt de film voor een open geest, met als inzicht dat we de vele verschijningsvormen van liefde normaal zouden kunnen vinden.

Ester Šorm

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 1 juni 2023