An Affair to Remember (1957)

Regie: Leo McCarey | 109 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Cary Grant, Deborah Kerr, Richard Denning, Neva Patterson, Cathleen Nesbitt, Robert Q. Lewis, Charles Watts, Fortunio Bonanova, Dorothy Adams, Richard Allen, Geneviève Aumont, Al Bain, Butch Bernard, Dino Bolognese, Paul Bradley, Mary Carroll, Norman Champion III, Kathleen Charney, Brian Corcoran, Tony De Mario, Minta Durfee, Michka Egan, Suzanne Ellers, Juney Ellis, Theresa Emerson, Jesslyn Fax, Priscilla Garcia, Ken Kane, Terry Ross Kelman, Walter Woolf King 

De klassieker ‘An Affair to Remember’ (1957) wordt door velen gezien als een van de meest romantische films aller tijden. Regisseur Leo McCarey besloot zijn eigen film ‘Love Affair’ uit 1939 opnieuw te maken, ditmaal in Technicolor en gebruik makend van de in de jaren vijftig razend populaire techniek Cinemascope (de zogenaamde ‘muur-tot-muurprojectie’). De regisseur hoopte op die manier een jonger publiek aan te kunnen spreken met het tijdloze verhaal over twee mensen die eigenlijk niet samen kunnen zijn maar toch hopeloos verliefd op elkaar worden. Met Deborah Kerr en Cary Grant in de hoofdrollen kon ‘An Affair to Remember’ dan ook niet anders dan een groot succes worden. De geliefde klassieker werd begin jaren negentig nog maar weer eens onder de aandacht gebracht toen het verhaal als basis diende voor Nora Ephrons romantische kassucces ‘Sleepless in Seattle’ (1993). Een jaar later werd er bovendien opnieuw een remake gemaakt, onder de originele titel ‘Love Affair’ (1994), met Warren Beatty en Annette Bening in de hoofdrollen. Als klap op de vuurpijl werd de film door het American Film Institute gekozen in de top vijf van hun verkiezing ‘100 Years, 100 Passions’.

Nickie Ferrante (Cary Grant) is een welbekende playboy die verloofd is met een steenrijke Amerikaanse erfgename. Op een cruiseschip leert hij Terry McKay (Deborah Kerr) kennen. Ze zijn behoorlijk van elkaar gecharmeerd, maar omdat beiden al een ander hebben besluiten ze dat het beter is als ze hun eigen wegen volgen. Ze komen echter al snel tot de conclusie dat ze elkaar niet kunnen vermijden. Als het schip een stop maakt bij de kust van Villefranche-sur-Mer, nodigt Nickie Terry uit voor een bezoek aan zijn grootmoeder (Cathleen Nesbitt). Ook die blijkt direct onder de indruk van de intelligente nachtclubzangeres. Eenmaal terug op het schip moeten ze hun affaire geheim houden, aangezien iedereen aan boord weet wie Nickie is en met wie hij verloofd is. Als ze hun bestemming hebben bereikt en zich realiseren dat ze niet zonder elkaar kunnen, besluiten ze een afspraak te maken. Wanneer de gevoelens voor elkaar over zes maanden nog net zo heftig zijn als nu, zullen ze elkaar ontmoeten boven op het Empire State Building. Een half jaar later staat Nickie, die zijn leven als playboy vaarwel heeft gezegd en nu werkt voor zijn geld, geduldig te wachten op de winderige toren. Maar waar blijft Terry toch…?

‘An Affair to Remember’ heeft alle kenmerken waar een romantische klassieker aan moet voldoen. Twee charismatische hoofdrolspelers, een ouderwets romantisch verhaal waarin velen zich kunnen herkennen en een capabele regisseur. Toch mag je je afvragen of de status die deze film zich verworven heeft wel helemaal terecht is. Er zitten namelijk nogal wat clichés in het verhaal en de afloop is absoluut voorspelbaar (al hebben meer romantische films daar last van). Bovendien doen sommige scènes wat gedateerd aan. Vooral in de tweede helft van de film verliest McCarey de focus op zijn hoofdpersonen. Zodra Nickie en Terry van het cruiseschip af zijn, verliest de film letterlijk en figuurlijk zijn angel. Er zijn zo een stuk of drie à vier scènes aan te wijzen die eruit hadden kunnen – of misschien wel móeten – worden geknipt. ‘An Affair to Remember’ duurt immers 109 minuten, waar het veel efficiënter geschoten origineel ‘Love Affair’ maar liefst een half uur minder tijd in beslag neemt. Wat McCarey wél goed heeft aangepakt, is dat hij Grant en Kerr veel heeft laten improviseren, waardoor de dialogen naturel en spontaan overkomen.

Met Grant en Kerr kan McCarey bovendien bogen op twee van de populairste sterren van de jaren vijftig. Er is één rol die Grant buitengewoon goed ligt en dat is die van gladde playboy met een klein hartje. Voor deze rol hoeft de legendarische acteur dan ook weinig te doen; hij speelt in feite zichzelf en leunt sterk op zijn charisma. De rol van Kerr is een stuk interessanter, omdat je haar duidelijk ziet worstelen met haar gevoelens voor Nickie. Haar zangpartijen werden, net als in ‘The King and I’ (1956) overgenomen door Marni Nixon, die daar best wat credits voor had mogen krijgen. Behalve door de twee hoofdrolspelers wordt ‘An Affair to Remember’ voor een belangrijk deel gedragen door de prachtige cinematografie. Vooral de mediterrane kust waar het cruisschip langs vaart leent zich uitstekend voor haarscherpe en sfeervolle plaatjes, maar dat geldt uiteraard ook voor de fotogenieke stad New York. McCarey profiteert dan ook optimaal van zijn beslissing om te kiezen voor opnamen in het fleurige Technicolor en het breedbeeldsysteem Cinemascope. De film ontving vier Oscarnominaties – voor beste cinematografie, kostuumontwerp, originele muziek en originele nummer (voor ‘An Affair to Remember’) – maar verzilverde er geen enkele.

Liefhebbers van het ouderwetse liefdesepos zullen ongetwijfeld smullen van ‘An Affair to Remember’. De film heeft alles; romantiek, drama én een vleugje humor. Toch kent de film teveel gebreken om in één adem te worden genoemd met klassiekers als ‘Gone with the Wind’ (1939), ‘Casablanca’ (1942) en ‘Roman Holiday’ (1953). Aan hoofdrolspelers Cary Grant en Deborah Kerr ligt dat zeker niet, zij vormen absoluut een charismatisch koppel. Ook de muziek, cinematografie en algehele aankleding van de film voldoet ruimschoots aan de verwachtingen. Het grote minpunt is het script, dat onevenwichtig is en naar het einde toe te lang uitweidt over randzaken. Desondanks levert ‘An Affair to Remember’ absoluut genoeg kijkplezier op voor een avondje onvervalst zwijmelen!

Patricia Smagge