As I Lay Dying (2007)

Regie: Ho Yuhang | 11 minuten | korte film | Acteurs: Justina Tay, Wong Zi Jiang

In ‘Comfortably Numb’, een bekend nummer van Pink Floyd, zingt David Gilmour over een keer dat hij koorts had als kind. “When I was a child, I had a fever, my hands felt just like two balloons”. Een prachtig nummer, dat gaat over de afstand die je voelt tot de realiteit als je koorts hebt en dat te vergelijken valt met een drugstrip. Tot nu toe was ‘Comfortably Numb’ één van de mooiste artistieke uitingen over dat bekende koortsgevoel, met de release van de korte film ‘As I Lay Dying’ van de Maleisische regisseur Ho Yuang (1971) is daar een goede tweede aan toegevoegd. Geschoten in prachtig zwart witte beelden is elke scène er een om in te lijsten en aan de muur te hangen.

Een jongetje van een jaar of zeven, acht, komt natgeregend thuis, en zijn natte blote voeten laten voetsporen achter die door de warmte van het huis vrijwel meteen opdrogen. Het kind droogt zich af en gaat in bed liggen. Even later komt zijn moeder thuis en ziet tevreden vanuit de deuropening dat haar zoontje slaapt. ’s Avonds blijkt dat hij koorts heeft. De zweetdruppeltjes in zijn hals zijn haarscherp gefotografeerd. Het prachtige shot van het jongetje in enorm close up wordt gevolgd door een al even mooie scène waarin het jongetje zijn handen bekijkt. Even later krijgt hij een glas water te drinken van zijn moeder en weer wat later praten zij met elkaar. Het jongetje heeft geijld en vertelt over zijn koortsdromen aan zijn moeder. Zijn angst voor het geluid dat uit het meer komt, het bewegende plafond en vooral zijn vrees om dood te gaan komt tot uiting. De moeder probeert hem gerust te stellen door hem te vertellen dat zelfs als hij dood zou gaan, dat ze hem dan opnieuw zou baren. De jongen vervalt weer in koortsdromen waarin hij over het gras loopt en naar het meer kijkt. Het onheilspellende geluid van krekels zwelt aan… Het laatste gedeelte van de film is in kleur en het jongetje wordt wakker met zijn slapende moeder naast zich. Hij doet een vreemde ontdekking.

Het onrustige koortsachtige gevoel wordt voortreffelijk weergegeven. Hoewel de verhaallijn misschien voor een aantal kijkers niet bevredigend is, is ‘As I Lay Dying’ vooral een genot voor het oog. De film won op het IFFR in 2008 een van de Tiger Awards voor Korte Film en wordt in het kader van Rotterdam en route nog eens vertoond in verschillende theaters door heel Nederland.

Monica Meijer