Berlin, I Love You (2019)

Regie: Dianna Agron, Peter Chelsom, Claus Clausen, Fernando Eimbcke, Justin Franklin, Dennis Gansel, Dani Levy, Daniel Lwowski, Stephanie Martin, Josef Rusnak, Til Schweiger, Massy Tadjedin, Gabriela Tscherniak | 115 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Keira Knightley, Helen Mirren, Luke Wilson, Jim Sturgess, Mickey Rourke, Jenna Dewan, Emily Beecham, Dianna Agron, Veronica Ferres, Diego Luna, Iwan Rheon, Charlotte Le Bon, Sibel Kekilli, Nolan Gerard Funk, Julia Dietze, Sylvester Groth, Hannelore Elsner

Sinds in 2005 met ‘Paris, je t’aime’ het eerste lofdicht op een wereldstad uitkwam, is een ware filmfranchise ontstaan, waarbij de dynamiek van de stad als decor diende van liefdesverhalen in de breedste zin van het woord. Steeds geregisseerd door een andere filmmaker, in diens eigen stijl maar altijd met de metropool als stralend middelpunt. ‘New York, I Love You’ (2009) bleef qua niveau nog aardig in het spoor van zijn voorganger, maar ‘Rio, I Love You’ en het bij ons een beetje onder de radar gebleven ‘Tbilisi, I Love You’ (beide uit 2014) bleken minder in staat ‘hun’ stad in al zijn facetten te laten schitteren. ‘Berlin, I Love You’ (2019) is een onsamenhangend geheel geworden waar de unieke sfeer van Berlijn nergens uit naar voren komt, maar de Franse producent van de reeks, Emmanuel Benhiby, heeft inmiddels al drie nieuwe delen aangekondigd die zie achtereenvolgens afspelen in Shanghai, Jerusalem en Rotterdam (!).

We zien het eigenlijk meteen al misgaan in de titel: waarom heet deze ode aan Berlijn niet gewoon ‘Berlin, ich liebe dich’ (en waarom wordt er überhaupt amper Duits gesproken?)? De Duitse hoofdstad is een fascinerende metropool, die je niet zozeer om zijn mooie gebouwen maar om zijn unieke energie. Een stad die zowel letterlijk als figuurlijk verscheurd is geweest en nu een nieuwe start maakt. Een plek die geschiedenis ademt, maar zich daar tegelijkertijd met een onwrikbare vrijgevochten geest van heeft losgerukt. In Berlijn kijken de mensen niet terug, maar vooruit: het is een stad in beweging. En in welke andere wereldstad vind je midden in het centrum oases van rust, terwijl pal om de hoek de dynamiek van het nachtleven op je wacht? In een film waarin Berlijn de hoofdrol speelt, verwacht je dan ook een ongrijpbare energie of op zijn minst een tipje van de sluier van de diversiteit die deze stad te bieden heeft. Maar ‘Berlin, I Love You’ is een onsamenhangende lappendeken van segmenten waaruit amper enige liefde voor Berlijn uit spreekt; sterker nog: de meeste hoofdstukjes hadden in elke willekeurige stad in Europa of Noord-Amerika plaats kunnen vinden.

Zoals elke film in deze franchise heeft ook ‘Berlin, I Love You’ een rode draad: een verhaallijntje dat dat tussen de bedrijven door terugkeert en die de verschillende segmenten met elkaar moet verbinden. Hier is dat een flinterdunne vertelling over twee straatmuzikanten – Berlijner Daniel (Robert Stadlober) die door de stad loopt met enorme engelenvleugels en de uit Israël afkomstige Sara (Rafaëlle Cohen) – die gaandeweg steeds meer voor elkaar gaan voelen. Hoewel het verhaaltje niet veel voorstelt en het acteerwerk ook beter had gekund, is dit toch een van de geslaagdere aspecten aan ‘Berlin, I Love You’ omdat filmer Josef Rusnak ons in elk geval de stad toont. De vleugels van Daniel zijn een knipoog naar Wim Wenders klassieker ‘Der Himmel über Berlin’ (1987) en de symboliek achter de verbroedering tussen een Duitser en een Israëlische hoeven we hopelijk niemand uit te leggen.

Vervolgens krijgen we een door Jim Sturgess gespeelde depressieve Brit die, verscheurd door liefdesverdriet, van plan is om zichzelf om het leven te brengen maar daar op merkwaardige wijze van weerhouden wordt door een sprekende blauwe BMW. In het segment ‘Under Your Feet’ speelt Keira Knightley een sociaal werkster die een vluchteling in huis neemt die tijdelijk niet bij zijn eigen familie terecht kan, en het vervolgens aan de stok krijgt met haar moeder (Helen Mirren) die haar op het hart wil drukken werk en privé toch vooral gescheiden te houden. In het meest bizarre (en minst met Berlijn van doen hebbende) filmpje, ‘Love Is in the Air’, flirt vijftiger Mickey Rourke in een bar met een meisje dat zijn dochter had kunnen zijn. Heel wat luchtiger, maar wel aanstekelijker is ‘Berlin Dance’, waarin Jenna Dewan een verdwaalde toeriste speelt die door muzikant Nolan Funk en de befaamde orkestleider Max Raabe haar weg door de stad weet te vinden.

In ‘Me Three’ komen vier vrouwen samen in een wasserette om met elkaar te delen hoe ze door mannen onderdrukt, misbruikt of mishandeld worden. Dit filmpje is exemplarisch voor de disbalans in de hele film, want om onduidelijke redenen verandert de wasserette na verloop van tijd in een bruisende club. ‘Hidden’ volgt een vluchteling (Alexander Black) die bij een bordeel onderduikt voor de politie. Diego Luna’s travestiet in ‘Sunday Morning’ krijgt veel te weinig tijd om echt een beklijvende indruk achter te laten en de uitgebluste Luke Wilson die valt voor poppenspeelster Dianna Agron is gewoon slaapverwekkend. Pas aan het eind – met Sibell Kekilli als werkloze journaliste die als taxichauffeur probeert wat geld te verdienen als een geweldig verhaal letterlijk bij haar op de achterbank belandt – toont ‘Berlin, I Love You’ weer enigszins herstel.

Waar in ‘Paris, je t’aime’ en ‘New York, i Love You’ grote namen als de Coen Brothers, Alfonsó Cuaron, Gus Van Sant, Alexander Payne en Fatih Akin nog gestrikt waren om een segment te schrijven en/of draaien – en zelfs ‘Rio, I Love You’ nog kon rekenen op klinkende namen als Guillermo Arriaga, Fernando Meirelles, Carlos Saldanha en John Turturro – moet ‘Berlin, I Love You’ het met mindere goden doen. De bekendste namen zijn Massy Tadjedin (schrijfster van ‘The Jacket’, 2005), Til Schweiger (die we vooral als acteur kennen), Neil LaBute (‘In the Company of Men’, 1997) en Agron, die zichzelf regisseert. Niet dat onbekenden per definitie minder goed werk afleveren, maar het geeft een productie als deze vaak wel een ‘boost’. Het is natuurlijk een uitdaging om een stad in al zijn facetten te tonen en te eren, zeker als het om een metropool gaat die zo complex is als Berlijn. ‘Berlin, I Love You’ doet totaal geen eer aan deze fantastische stad. Dat had nog niet eens zoveel uitgemaakt als de segmenten op zich de moeite waard waren. Helaas zijn ze dat niet. De personages raken ons niet, hun romances spreken amper tot de verbeelding en met Berlijn heeft het weinig van doen. Deze fascinerende stad verdient absoluut beter!

Patricia Smagge

Waardering: 2

DVD-release: 23 augustus 2019