Coppelia (2021)

Recensie Coppelia CinemagazineRegie: Steven de Beul, Ben Tesseur, Jeff Tudor | 80 minuten | animatie, familie | Acteurs: Michaela DePrince, Daniel Camargo, Vito Mazzeo, Darcey Bussell, Irek Mukhamedov, Igone de Jonghm Glynis Terborg, Nancy Burer, Jingjing Mao, Sasha Mukhamedov, Timothy van Poucke, Sem Sjouke, Edo Wijnen, Erica Horwood

Er zijn apps waar je met een foto van jezelf en een paar keer swipen een prachtige geanimeerde versie van jezelf ziet. Bij wijze van spreken kun je dan zo schitteren in de nieuwste Pixar- of DreamWorksfilm. In ‘Coppelia’, een hele bijzondere combinatie van live action, animatie en ballet, worden inwoners van een klein gemoedelijk dorpje betoverd, waardoor ze dénken dat ze door een magische make-over eruit zien als de perfecte geanimeerde versie van zichzelf.

‘Coppelia’ is een Nederlands/Belgisch/Duitse produktie, gebaseerd op een uitvoering van Het Nationale Ballet met dezelfde naam. Een deel van de dansers is ook te zien in deze film, maar regisseurs Jeff Tudor, Steven De Beul en Ben Tesseur bedachten er een geheel nieuw concept voor. Naast klassieke balletdansers en acteurs (zoals Jan Kooijman) zijn er ook geanimeerde personages te zien en het geheel speelt zich af in een 2d getekende wereld, met dan weer echte elementen (zoals bepaalde meubelstukken waar op gestaan, gezeten of tegenaan geleund wordt).

‘Coppelia’ gaat over de vrolijke Swan (Zwaantje genoemd in het Nederlandse persmateriaal, maar haar naam wordt nooit uitgesproken). Zij woont met samen met haar moeder in het hierboven genoemde dorpje, waar ze elke ochtend op weg naar haar werk begroet wordt door mededorpsbewoners. Door de kleuren en het ontwerp van de omgeving waan je je al gauw in zonnige oorden, Frankrijk, Italië, die kant op. Haar cafeetje, waar ze versgeperste fruitsappen serveert, bevindt zich midden op het dorpsplein. Ideaal, want zo heeft ze altijd de jongen in beeld van wie ze vlinders in haar buik krijgt: Franz, wiens fietsenreparatieshop ook aan het plein zit.

Die verliefdheid is overigens wederzijds, maar nog erg pril. Op vertederende wijze wordt de jonge liefde tussen Swan en Franz uitgediept, knap, want in ‘Coppelia’ wordt geen woord gesproken, maar in de lijn van een balletvoorstelling krijgt de kijker het verhaal mee door dans en gezichtsuitdrukkingen. Meerdere relaties komen onder druk te staan door de komst van een nieuwe dorpsbewoner: de boosaardige (dat zie je al aan zijn snor en wenkbrauwen) Dr. Coppelius, die alsof hij Frankenstein zelf is, een robotvrouw heeft gecreëerd, maar die nog gefinetuned moet worden. Hiervoor heeft hij een list bedacht, waar bijna alle dorpsbewoners, behalve Swan, intrappen. Het is aan Swan en haar vrienden om haar moeder, Franz en de rest van het dorp te redden.

De plot is weliswaar eenvoudig te volgen, maar het is toch een hele prestatie voor een dialoogloze film – zelfs de voice-over ontbreekt. Voor wie spontaan jeuk krijgt van de woorden ‘klassiek ballet’ is ‘Coppelia’ niet geschikt, maar voor de filmkijkers die zich graag openstellen voor een nieuwe ervaring is dit een prima inleiding en als film ook nog eens de moeite waard. De boodschap dat echte schoonheid van binnen zit, is al vele malen eerder gebruikt in films, maar dit keer is het niet de hoofdpersoon die dit lesje moet leren; zij weet het al. Dat is verfrissend en geheel in lijn met de rest van de uitstraling van de film. ’Coppelia’ is een aanrader voor de hele familie en verdient een veel groter publiek dan het waarschijnlijk zal krijgen.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Kaboom Animation Festival 2022
Bioscooprelease: 6 juli 2022