Dal der zuchten (2004)

Regie: Carin Goeijers | 50 minuten | documentaire

Kan geluk bestaan in een vallei zonder liefde? Kan liefde bestaan in een dorp zonder vrouwen? De antwoorden op deze vragen laten zich makkelijk raden en voor de twijfelaars is er altijd nog de poëtische titel van deze documentaire. In ‘Dal der zuchten’ portretteert regisseuse Carin Goeijers de bewoners van een dorpje waar nauwelijks vrouwen wonen. Ze filmde hun dagelijkse bezigheden en keek met hen terug op de roerige dagen toen een vrouwenkaravaan in de vallei neerstreek.

Naast de wonderschone beelden van de vallei en de iets minder fraaie koppen van haar inwoners, zien we in ‘Dal der zuchten’ archiefmateriaal van de vrouwenkaravaan en het spektakel dat deze met zich meebracht. Toen eenmaal bekend werd dat een grote groep vrijgezelle vrouwen naar de vallei zou komen, sprong de landelijke pers op het fenomeen en bezorgde de dorpelingen nationale bekendheid. De archiefbeelden zijn helaas van de nietszeggende oppervlakkigheid die dergelijke publieke spektakels met zich meebrengen. Van ingestudeerde telefoongesprekken en geforceerde kusjes tot de obligate afscheidsscènes aan het eind van het feest.

Veel interessanter is het beeld dat Carin Goeijers weet te schetsen van de huidige bewoners. Hoewel het dorpje lieflijk oogt, kenmerkt het leven er zich door keihard werken en het stugge vasthouden aan conventies. Meeste aandacht krijgt boerenzoon Juan, een veertiger die tussen twee werelden leeft aangezien zijn vriendin uit Barcelona komt terwijl zijn eigen wortels stevig in het dorp zijn geplant. Vertrekken uit de vallei wil Juan eigenlijk niet, maar zijn vriendin heeft zo haar twijfels over het dorp, waar niet kan worden gewinkeld en waar zelfs geen kapsalon is. Tragisch, want als kijker zie je een gedoemde relatie waar de hoofdpersonen het zelf nog niet beseffen.

Zoals Juan met zijn dilemma’s worstelt, zo worstelt het hele dorp met de vraag hoe het nu verder moet. Toeristen lokken naar de skipistes of maar blijven aanploeteren met schapen en koeien en moestuintjes. In het eerste geval zal het dorp waarschijnlijk zijn karakter verliezen, in het tweede zal het bij gebrek aan nageslacht langzaam uitsterven. Waar Carin Goeijers ons dan ook uiteindelijk mee confronteert is een traditionele levenswijze die onherroepelijk ten onder zal gaan; opgeslokt door de buitenwereld of met de laatste bewoner verdwenen in het graf. Dat maakt deze documentaire tot heel wat meer dan alleen een aardig portret van een stel zuchtende dorpelingen. Een stervend stukje Europa, al klinkt dat heel wat onschuldiger dan het in werkelijkheid is.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 26 mei 2005